Nowy dokument Watykanu o problemie handlu ludźmi

Biskup Edward Samsel Przewodniczący Komisji ds. Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego KEP

1. Pozdrawiam serdecznie wszystkich uczestników sympozjum Rozpoznać czas nawiedzenia zebranych na Jasnej Górze, w Wieczerniku polskim „Rozpoznać czas nawiedzenia”, czas łaski Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W tym roku raz jeszcze spojrzeć na dotychczasową drogę życia konsekrowanego według jego różnych charyzmatów. „Wczoraj, dziś i jutro” życia konsekrowanego w Kościele w Polsce. Mieści się w tym dziękczynienie, uwielbienie Pana Boga za tak liczne charyzmaty i tak liczne powołania w tym Kościele. Jest to również czas przebłagania Pana Boga za wszystkie niewierności względem daru powołania pochodzące z ludzkiej słabości i grzeszności. Jest to również czas wspólnej prośby o nowe powołania do życia konsekrowanego.

2. Dziękuję przewodniczącym Konsulty – tak męskiej, jak żeńskiej – Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów i Zgromadzeń, a także instytutom świeckim, którzy przygotowali to sympozjum. Podjęta tematyka, wybrani prelegenci, zaproszeni goście, wśród nich – pasterze Kościoła z Rzymu i z Polski – wszystko to daje nadzieję, że spotkanie to zaowocuje, dzięki wstawiennictwu Niepokalanej Królowej Polski, Bożym błogosławieństwem w życiu osób konsekrowanych Panu Bogu.

3. Przedłożenia prelegentów tej sesji naszego sympozjum podyktowały nam następujące refleksje. Formacja pierwsza, jak i formacja stała w życiu kandydatów i osób konsekrowanych odgrywa zasadniczą i niezastąpioną rolę. U podstaw wszystkiego leży skupienie i koncentracja na jedynym wzorcu – modelu każdego powołania – Jezusie Chrystusie, Panu i Zbawicielu naszym. Konsekwencją jest modlitwa, kontemplacja i dzieła apostolskie. Należy się wdzięczność wszystkim, którzy zabiegają o właściwą formację na każdym jej etapie, od początkowej aż po „wiek trzeci”.

Refleksja druga dotyczy przyszłej zintegrowanej Europy. Znamy wielki wkład duchowy i kulturowy – a także materialny – zakonów i zgromadzeń w tworzenie dziedzictwa tego kontynentu. Co dziś możemy dać Europie? Jak dotychczas trzeba „dać jej ducha”, czyli dać dar wierności swojemu charyzmatowi na miarę potrzeb i zadań współczesnego człowieka. Dać światu, w tym staremu kontynentowi, nadzieję. Bądźcie ludźmi nadziei.

4. Jako przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego mam okazję podziękować wszystkim przełożonym tu zebranym za każdą decyzję podejmowania nowych zadań w Kościele i zagospodarowywania tych obszarów życia człowieka, które dziś szczególnie ujawniają się w naszym społeczeństwie. Dziękuję za przygotowanie misjonarzy i misjonarek podejmującym prace w dalekich stronach, a także za tych pracujących w Kościele na Wschodzie.

5. Życzę wszystkim obfitości Bożego błogosławieństwa i radości z konsekracji.