Matka Maria Szczęsna – Helena Niemiec, córka Adolfa i Anny z domu Arendarczyk, urodziła się 17 października 1930 r. w Sieniawie, pow. przeworski, woj. podkarpackie. Dnia 1 listopada 1930 r. w kościele parafialnym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sieniawie otrzymała sakrament chrztu św., a 5 maja 1948 r. w Parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku przyjęła sakrament bierzmowania z rąk ks. bpa Wojciecha Tomaki. Miała starszą o rok siostrę Janinę, której córka Alicja w 1977 r. wstąpiła do Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego przyjmując imię zakonne s. Miriam. (Siostra Miriam przez trzydzieści lat pełniła posługę misjonarską w Boliwii, gdzie na skutek ciężkiej choroby płuc zmarła 19 stycznia 2016 r.).
Do roku 1939 rodzice Helenki prowadzili Kasyno Urzędnicze w Sieniawie. We wrześniu tego roku, w ostatniej chwili przed zamknięciem granicy na Sanie, ojciec zdecydował przejść na drugą stronę Sanu do swojej rodzinnej miejscowości Bażanówki i w ten sposób rodzina uniknęła wywiezienia na Sybir. Podczas okupacji niemieckiej ojciec nie posiadał stałego zajęcia, stąd w poszukiwaniu środków do życia wędrowali z miejsca na miejsce. Z tego też powodu niemal każdą klasę szkoły podstawowej Helenka kończyła w innej miejscowości: pierwszą i drugą klasę przed wybuchem wojny w Sieniawie, trzecią w Jaćmierzu, gdzie przyjęła Pierwszą Komunię św., czwartą w Grabownicy, piątą i szóstą w Sanoku, skąd przed zbliżającym się frontem niemiecko-rosyjskim uciekli z powrotem do Bażanówki. Atmosferę w domu rodzinnym tak po latach wspomina Matka Szczęsna: “Pomimo ciężkich warunków (głód, zimno, brak mieszkania) w domu panowała zawsze atmosfera pogodna. Ofiarność rodziców, ich zadziwiająca zgodność, była dla mnie i dla siostry przykładem i siłą do znoszenia trudności. Uczyłyśmy się zwracać uwagę na istotne wartości życia. Ich prawość i szlachetność była dla nas najlepszą szkołą pobożności.”
Po zakończeniu wojny we wrześniu 1945 r. Helena rozpoczęła naukę w Państwowym Gimnazjum Żeńskim im. Królowej Zofii w Sanoku. W roku szkolnym 1945/46 przerobiła dwie klasy gimnazjalne, tak że w czerwcu 1948 r. otrzymała świadectwo ukończenia Gimnazjum Ogólnokształcącego (tzw. małą maturę), a w maju 1950 r. świadectwo dojrzałości Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego, wydziału matematyczno-fizycznego. W latach gimnazjalnych uczęszczała również do prywatnej Szkoły Muzycznej w Sanoku do klasy skrzypiec. Po ukończeniu Liceum przez trzy lata pracowała w Miejskim Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej w Sanoku, początkowo w administracji, a później w księgowości.
W dniu 22 października 1953 r. wstąpiła do Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego w Krakowie i 12 grudnia rozpoczęła postulat, a 1 sierpnia 1954 r. została przyjęta do nowicjatu otrzymując imię s. Maria Szczęsna. Pierwszą profesję zakonną złożyła 2 sierpnia 1955 r., a wieczystą 2 sierpnia 1961 r. w Krakowie. Złoty jubileusz życia zakonnego obchodziła w dniu 29 czerwca 2005 r. w domu generalnym w Krakowie.
W czasie wstępnych lat formacji uczęszczała na dwuletni kurs katechetyczny w Krakowie, a następnie została wysłana na studia z Muzykologii Kościelnej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które ukończyła w 1961 r. W czasie pobytu w Lublinie ukończyła również Instytut Wyższej Kultury Religijnej, a w 1974 r. Instytut Liturgiczny w Krakowie. Po ukończeniu studiów przez ponad trzydzieści lat z zamiłowaniem, talentem i kompetencją służyła jako organistka w Zgromadzeniu i poza nim. Tylko trzy lata pracowała poza Krakowem, w parafii w Łasku. Troszczyła się o piękno liturgii, prowadziła chóry. Była wymagająca, mądra, cierpliwa, kształtowała nie tylko głosy i ich brzmienie ale także całą swoją postawą wpływała na pogłębianie duchowości sióstr i chórzystów.
W latach 1980 – 1992 pełniła posługę pierwszej radnej i wikarii generalnej. W czasie obrad XV Kapituły Generalnej Zwyczajnej, 22 sierpnia 1992 r. została wybrana przełożoną generalną Zgromadzenia i pełniła tę funkcję przez dwie kadencje w latach 1992-1998 i 1998-2004.
Posługa Matki Szczęsnej jako przełożonej generalnej Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego trwała w czasie pontyfikatu Ojca Świętego Jana Pawła II. W Księdze Pamiątkowej Dziejów Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku tak pokrótce scharakteryzuje ten czas. “Obowiązkiem przełożonej jest stała troska o odpowiednie warunki życia i pracy sióstr. Apostolstwo bowiem może być owocne tylko wtedy, gdy jest oparte na głębokim fundamencie życia duchowego, na Ewangelii, o co każda siostra usilnie powinna się starać. Stąd przełożona ma obowiązek odwiedzić każdą wspólnotę, aby poznać warunki, w jakich siostry pełnią swoją posługę, a także by je umocnić, a czasem wskazać nowe drogi sercańskiego powołania. Było więc wiele okazji do poznania nie tylko nowych krajów i kultur, ale także wielu ciekawych i wspaniałych ludzi. Najbardziej jednak opatrznościową i uprzywilejowaną była posługa pięciu naszych sióstr Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II przez cały czas jego pontyfikatu, od samego początku do jego odejścia do Domu Ojca. Posługa ta dała mi okazję do wielokrotnego osobistego spotkania z namiestnikiem Chrystusa na ziemi, tak bardzo nam bliskim Ojcem Świętym Janem Pawłem Wielkim. Każde spotkanie z nim było głębokim, ubogacającym i niezapomnianym przeżyciem”.
Na czas kadencji Matki Szczęsnej przypadają ważne wydarzenia w życiu Zgromadzenia jakim były m.inn.: Początek działalności krakowskiej bursy dla studentek im. Matki Klary Ludwiki Szczęsnej (1 X 1993); Otwarcie etapu diecezjalnego procesu beatyfikacyjnego Matki Klary Ludwiki Szczęsnej (25 III 1994); 100. rocznica założenia Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (15 IV 1994); Odsłonięcie tablicy w Collegium Novum upamiętniającej bł. J.S. Pelczara jako profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego (16 V 1994); Powrót sióstr do Lwowa po blisko 50-letniej przerwie i otwarcie nowych placówek na Ukrainie: w Czudnowie, w Brodach i Nowogradzie Wołyńskim; Otwarcie placówki Zgromadzenia w Neuf Marché we Francji oraz w Puerto Rico w Boliwii;
Zamknięcie diecezjalnego procesu beatyfikacyjnego sł. Bożej Klary Szczęsnej (15 IV 1996); Jubileusz 100-lecia kościoła NSJ w Krakowie (13 VI 2000); Kanonizacja Ojca Założyciela św. Józefa Sebastiana w Rzymie i okolicznościowa audiencja sióstr sercanek u Ojca św. Jana Pawła II (18 V 2003); Poświęcenie Domu Opieki im. Jana Pawła II w Kamesznicy; Otwarcie procesu dotyczącego cudu przypisywanego wstawiennictwu sł. Bożej Klary Szczęsnej (15 IV 2004).
Matka Szczęsna za wszystko zawsze wyrażała Bogu wdzięczność czego wyrazem są jej słowa kończące wpis w Księdze Pamiątkowej Dziejów LO w Sanoku: “Tę nową, daną mi przez Bożą Opatrzność Sercańską Rodzinę zakonną umiłowałam od początku i oddałam do jej dyspozycji dary, jakimi obdarzył mnie dobry Bóg i nawzajem otrzymuję od niej wciąż nieprzebrane bogactwa duchowe i materialne, które pozwalają mi także dziś, mimo podeszłego wieku, włączać się (na miarę moich możliwości) w rytm codziennej modlitwy i pracy dla dobra Kościoła świętego oraz dla dobra bliźnich”.
Po zakończeniu kadencji przełożonej generalnej Matka Szczęsna pozostała we wspólnocie Domu św. Józefa w Krakowie i posługiwała w Akademickiej Bursie im. bł. M. Klary Ludwiki Szczęsnej, a także Kroniki Zgromadzenia zapisane ręcznie, przepisywała na komputerze. Przez wszystkie lata budowała otoczenie umiłowaniem pięknie sprawowanej liturgii, wiernością w modlitwie, cierpliwością w znoszeniu dolegliwości, ujmującym uśmiechem, wdzięcznością za najmniejsze dobro i zawsze wyrażanym zadowoleniem.
Od 23 kwietnia 2025 r. przebywała w zakonnej infirmerii w Domu Chrystusa Króla w Krakowie. Otoczona opieką i modlitwą sióstr odeszła cicho i spokojnie przed południem w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, 26 sierpnia 2025 r. w 95. roku życia i 70 lat od pierwszej profesji zakonnej. Uroczystości pogrzebowe Matki Szczęsnej odbędą się w czwartek 28 sierpnia 2025 r. w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie przy ul. Garncarskiej. O godz. 10.00 modlitwa różańcowa, a o godz. 10.30 Eucharystia za Zmarłą pod przewodnictwem JE ks. Kardynała Stanisława Dziwisza.
/s. Margerita Gruca/
