Współpraca Międzynarodowa

Charakter i cel Unii

Unia łączy Przełożone generalne Instytutów zakonnych apostolskich i Stowarzyszeń życia apostolskiego. Jest miejscem spotkań międzynarodowych, które odbywają się w celu wymiany doświadczeń, współpracy w realizacji wspólnych projektów, wspólnego studium i poszukiwania odpowiedzi na oczekiwania Kościoła i świata.

Unia jest łącznikiem w przekazie informacji i miejscem komunii zmierzającej do rozwoju życia zakonnego w świecie; utrzymuje ściślejsze relacje ze Stolicą świętą, szczególnie z Kongregacją Życia Konsekrowanego.

Unia jest stowarzyszeniem osób. Posiada swoją strukturę organizacyjną zatwierdzoną w 1965 r, jest na prawie papieskim i ma swoją siedzibę w Rzymie.
W skład Zgromadzenia Unii wchodzi Komitet Wykonawczy Unii i delegatki reprezentujące poszczególne regiony świata.

Kto może należeć do Unii

• każda przełożona generalna Zgromadzenia zakonnego apostolskiego i Stowarzyszenia życia apostolskiego może być członkinią Unii,
• powinna wyrazić swoją zgodę w miarę możliwości pisemnie,
• powinna zaakceptować: istniejące Statuty i Dyrektorium Unii, płacić składki ustanowione przez Zgromadzenie Unii.

A oto kryteria proponowane przez Zgromadzenie Unii dla utworzenia Konstelacji (dawniej rejonu):

• zachować charakter międzynarodowy Unii,
• pozwolić, aby ta struktura prowadziła do dynamizmu i formować ją powoli,
• przyjąć i zastosować zasady różnorodności, elastyczności, płynności,
• poznać struktury, które istnieją i dobrze funkcjonują i na nich budować,
• szukać w sposób twórczy, biorąc pod uwagę takie kryteria jak kultura, język, warunki geograficzne i możliwość porozumienia się, z uszanowaniem istniejących już struktur, starać się zachować liczbę konstelacji ustanowioną w Ustawodawstwie,
• ustalić liczbę członkiń każdej konstelacji i wybrać z każdej delegatkę na Zgromadzenie generalne Unii,
• należy również wziąć pod uwagę nowy rozkład geograficzny powołań.

Z historii UCESM-u

Pierwsze Zebranie Plenarne, skupiające licznych przewodniczących i sekretarzy generalnych konferencji krajowych Europy Zachodniej, odbyło się w Paryżu w 1980 r. Stawiano sobie wówczas dwa pytania: 1. Czy widzimy potrzebę stworzenia Unii Europejskiej życia konsekrowanego? Wszyscy byli zgodni co do takiej potrzeby. 2. Chcemy jednej Unii dla kobiet i mężczyzn czy raczej dwie oddzielne? Wybrano pierwszą opcję. Mianowano tymczasowy komitet wykonawczy, który doprowadził do powstania UCESM-u.

Od 1980 do 1981 r tymczasowy komitet, w skład którego wszedł o. Luk De Hovre SJ, Przewodniczący Konferencji w Belgii (przewodniczący) i o. Jean Bonfils SMA (sekretarz) Sekretarz Generalny Konferencji we Francji, prowadził działania mające na celu zatwierdzenie przez Kongregację ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego statutów Unii.

Do 1992 r. Sekretarze Generalni UCESM-u przebywali w swoich krajach. Pragnąc jednak być blisko miejsc, w których tworzyły się struktury europejskie, przystąpiono do utworzenia sekretariatu stałego w Brukseli. Protagonistami byli: s. Françoise Soury-Lavergne ODN – delegatka Sekretarzy Generalnych, o. Dargan z Irlandii i w 1993 r s. Marie Luz Galvan Sacro Cuore z Hiszpanii. Na sekretariat UCESM-u udostępniono część lokali należących do Konferencji belgijskich.

S. Françoise Soury-Lavergne w latach 1992-1995 zainicjowała sieć kontaktów z różnymi instytucjami i Kościołami w Europie.

Dotychczasowe Zebrania Plenarne i podejmowane tematy:
• Rzym 1983 – «Zebranie Plenarne w sprawie Statutów».
• Rzym 1985 – «Życie zakonne i młodzi dzisiaj».
• Madryt 1987 – «Wyzwanie radości: wkład życia zakonnego w jakość życia chrześcijańskiego».
• Malta 1989 – «Zakonnicy i laikat dla nowej ewangelizacji Europy».
• Lizbona 1991 – «Nowa Europa i trzeci świat. Jakie życie zakonne?».
• Olomouc (Czechy) 1993 – «Wzajemne relacje między biskupami i zakonnikami».
• Freising (Niemcy) 1995 – «Ewolucja i tożsamość życia zakonnego w Europie».
• Rzym 1997 – «Czynić sprawiedliwość w perspektywie chrześcijańskiej».
• Dubrovnik (Chorwacja) 1999 – «Wezwani by stać się błogosławieństwem».
• Salzburg (Austria) 2001 – «Przejdźcie na drugi brzeg! Nie lękajcie się!».
• Lublana (Słowenia) 2004 – «Rola życia zakonnego w formowaniu się etycznego sumienia w wielokulturowej Europie».
• Fatima (Portugalia) 2006 – «Życie zakonne dzisiaj: nasze życie duchowe wobec wyzwań w społeczeństwach europejskich».

Na przestrzeni 25 lat istnienia UCESM czyniła starania o pogłębioną refleksję nad życiem zakonnym i proponowała działania mające na celu pomóc zakonnikom Europy zrzeszonym w konferencjach krajowych nieść świadectwo życia Ewangelią; popierała współpracę i wzajemną pomoc między konferencjami poszczególnych krajów Europy oraz, wedle potrzeby, z różnymi organizacjami o zasięgu międzynarodowym sprzyjała koordynacji i współpracy między konferencjami poszczególnych krajów a Radą Konferencji Episkopatów Europy (CCEE) i Komisją Episkopatów Wspólnoty Europejskiej.

M. Danuta Wróbel SNMPN