Siedem zakonnic ze Zgromadzenia Sióstr św. Dominika złożyło 8 sierpnia, we wspomnienie św. Dominika, śluby wieczyste. Ceremonia pod przewodnictwem przeora sandomierskich dominikanów o. Michała Śliża OP odbyła się w kościele pw. św. Gertrudy i św. Michała Archanioła w Tarnobrzegu-Wielowsi.
Siostry dominikanki, w tym dwie z Kamerunu, na ręce siostry przełożonej, matki generalnej Aleksandry Zaręby złożyły przyrzeczenia życia w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie regule zakonnej. Obecni byli m.in. rodziny zakonnic oraz mieszkańcy Wielowsi, którzy mieli okazję podziękować Bogu za ponad 155-letnią obecność i posługę sióstr pośród miejscowej społeczności.
W Mszy św. koncelebrowanej przez kilkunastu kapłanów, przeor o. Michał Śliż OP, zwracając się do zakonnic podkreślił, że w swym dniu ślubów dostają od Jezusa słowo na całe swe życie zakonne.
– Ewangelia mówi, że macie być światłem świata na wzór św. Dominika. Macie być solą, która oczyszcza świat z tego co słabe i złe i konserwuje go w dobru. Święty Paweł zaś w swoim liście daje wam drogowskaz, abyście były tymi, które uczą, napominają i dają nadzieję na szczęśliwe życie – wskazywał przeor dominikanów.
S. Aleksandra Zaręba podkreśliła, że śluby zakonne to wielka radość dla zgromadzenia, gdyż jest to święto wybrania i życia w wierności Panu Bogu.
– W tym roku przypada 155 lat od założenia tutaj w Wielowsi, kolebce naszego zgromadzenia, pierwszego nowicjatu przez Matkę Kolumbę, tym bardziej te śluby potwierdzają żywotność naszego zgromadzenia i jego potrzebę w służbie Kościoła – mówiła matka generalna dominikanek.
Przełożona zakonnic przypomniała zebranym, że matka Kolumba zostawiła wskazanie, troskę o najbardziej potrzebujących.
– Przez upływające lata nasz charyzmat pozostaje ten sam, choć zmienia się profil naszej działalności. Obecność sióstr z Kamerunu, które składają śluby wieczyste, jest owocem tego, że przed laty nasze siostry udały się z posługa do najbardziej potrzebujących w Afryce – dodała matka generalna.
Po odśpiewaniu Litanii do Wszystkich Świętych odbył się uroczysty moment złożenia na ręce matki generalnej Aleksandry Zaręby ślubów wieczystych przez siostry: Zuzannaę (Ewelinę) Gabiga z parafii Matki Bożej Fatimskiej w Tarnowie, Wojciechę (Agnieszkę) Tarnawską z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kłodzku, Adriennę (Marcelle) Mindjos z parafii Matki Bożej Królowej Pokoju w Yokadouma w Kamerunie, Rosę (Jeannette) Aissatou z parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Bertoua także w Kamerunie, Aleksję (Monikę) Śliwińską z parafii św. Mikołaja w Witkowie, Benedettę (Urszulę) Kuczyńską z parafii św. Andrzeja Boboli w Białej Piskiej oraz Miriam (Katarzynę) Tupaj z parafii Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Górnie.
Po Eucharystii, przy grobie Matki Kolumby Białeckiej, założycielki zgromadzenia, siostry zawierzyły swoją dalszą posługę.
Zdaniem s. Wojciechy z parafii w Kłodzku, śluby wieczyste to wielkie wydarzenie w życiu każdej z dominikanek, na które czekają one od chwili złożenia pierwszych ślubów czasowych.
– To moment w którym na nowo odkrywamy wielką miłość Jezusa Miłosiernego, który nas wybrał i chce być pierwszy w naszym życiu. Przez nasze śluby odpowiadamy naszą miłością, pragnąc oddać mu całe nasze życie – podkreślała s. Wojciecha.
Z kolei zdaniem siostry Beneddety z parafii w Białej Piskiej, u początku powołania zawsze staje wielka miłość Jezusa do człowieka.
– Najpierw nie wiemy skąd ona się bierze, jednak potem przychodzi czas rozeznania i odkrywania tej miłości. Śluby zakonne to moment całkowitego oddania się Jezusowi na własność i potwierdzenia pragnienia bycia mu wierną aż do śmierci – mówiła s. Benedetta.
Dom Zgromadzenie Sióstr św. Dominika w Tarnobrzegu – Wielowsi mieści się w XIX-wiecznym kompleksie budynków kościelno-klasztornych parafii św. Gertrudy i św. Michała Archanioła.
Zgromadzenie zostało założone 8 sierpnia 1861 r. przez matkę Kolumbę Różę Białecką, wówczas 21-letnią dominikankę, która przyjechała do Polski zaledwie po jednym roku nowicjatu odbytym u dominikanek czynnych w Nancy we Francji. Dominikanki wówczas poświęciły się pracy ewangelizacyjnej i dziełom miłosierdzia.
Pierwsze siostry uczyły za darmo chłopskie dzieci w szkole parafialnej, katechizowały dzieci, młodzież i dorosłych, opiekowały się chorymi w ich domach, towarzyszyły umierającym.
Współcześnie, dominikanki realizując swój charyzmat uczą dzieci i młodzież religii, prowadzą w Polsce i za granicą przedszkola i domy opieki, domy pomocy społecznej dla niepełnosprawnych dzieci, pracują w szpitalach i przy parafiach, jako organistki i zakrystianki.
