PRACA W GRUPACH
Jakie widzę zagrożenia wynikające ze współczesnych prądów kulturowych w życiu ślubami czystości, ubóstwa, posłuszeństwa?
Grupa 1
* zanik autorytetu Boga prowadzący do zaniku wszelkiego autorytetu;
* naturalizm – brak ducha wiary – zeświecczenie;
* subiektywna interpretacja norm i przepisów;
* przesadne podkreślanie swojej godności;
* brak mocnych motywacji;
* zbytnia aktywność – brak harmonii miedzy działaniem a kontemplacją;
* zatarcie granicy miedzy tym co dobre a co złe;
* bezkrytyczne korzystanie ze środków masowego przekazu;
* źle pojęta wolność;
* postawa rekompensaty, szukania wygody, ulepszeń;
Propozycje:
* stałe ożywianie złożonych ślubów;
* konieczność przedłużenia postulatu – dla formacji ludzkiej i chrześcijańskiej;
* nie stosowanie formy ulgowej w formacji – od początku stawianie wymagań;
* stawianie pytania o motywacje na poszczególnych odcinkach;
* wybór Boga i oddanie się Bogu jako motywacja zasadnicza;
* troska o „higienę wrażeń” – dobieranie programów, lektur;
* wypracowywanie zdrowego dystansu wobec świata;
* inwestowanie w rodzinę;
Grupa 2
* utrata korzeni wiary;
* zaniżenie ducha modlitwy;
* utrata świadomości grzechu;
* rozbicie rodziny prowadzące do niedojrzałości emocjonalnej i społecznej, powodujące brak wzorców – szczególnie ojca i matki;
* ucieczka od problemów;
* nieumiejętność podejmowania decyzji i brak konsekwencji w ich realizacji;
* kryzys autorytetu przełożonych i formatorów;
Propozycje:
* przywrócenie hierarchii wartości: Bóg na pierwszym miejscu;
* nieustanna ewangelizacja myśli, wyobraźni, czynu;
* świadectwo życia osób odpowiedzialnych za formacje i za wspólnoty;
Grupa 3
* relatywizm;
* absolutna swoboda słowa i druku;
* przesadny indywidualizm;
* konsumpcjonizm;
* zanik wymiaru tajemnicy;
* brak zrozumienia potrzeby milczenia, ciszy;
* aktywizm – pragnienie dawania siebie, bez posiadania głębi;
* nastawienie na „mieć” a nie „być”;
* Źle zrozumiana wolność – akcentowanie postawy realizacji siebie;
* zanik wierności wobec przykazań boskich;
* podwójna moralność: w pracy i w domu, w duszpasterstwie i w celi zakonnej;
Propozycje:
* troska o formacje początkową;
* zabieganie o formacje ludzką;
* wychowanie do postaw pozytywnych wobec życia;
* zwrócenie uwagi na kulturę wzajemnego odnoszenia się do siebie;
* zdolność dialogowania bez chęci dominowania i narzucania swojego zdania;
Grupa 4
* niedojrzała wiara: fałszywy obraz Boga;
* fałszywa wizja człowieka, rodziny;
* Źle rozumiana godność osoby ludzkiej;
* kultura przesycona erotyzmem;
* upadek autorytetu;
* brak stałości: „życie na próbę”;
* brak samokrytycyzmu;
Propozycje:
* większa promocja życia konsekrowanego, szczególnie w formacji kapłańskiej;
* bardziej systematyczne przygotowywanie osób do pracy w formacji zakonnej;
* towarzyszenie na wszystkich etapach życia zakonnego;
* posługiwanie się w formacji pomocą fachową, pamiętając jednocześnie, że łaska jest na pierwszym miejscu;
Grupa 5
* brak wiary i wiedzy o Bogu;
* brak jasnego obrazu życia konsekrowanego;
* przesadne dążenie do samorealizacji, do posiadania;
* poczucie nieograniczonej wolności;
* niechęć i ucieczka od tego co trudne – od cierpienia i krzyża;
* zamazanie prawdy i wypaczenie sprawiedliwości;
Propozycje:
* podkreślanie, że życie zakonne jest darem, a wiec radość z powołania;
* wzmożona praca przeciw zagrożeniom: rozeznanie sytuacji, odrzucenie zła, wybór dobra, Boga;
* więcej relacji międzyosobowych;
* troska o formacje zakonną i ludzką;
* powrót do milczenia, ascezy, modlitwy;
Grupa 6
* negatywny wpływ środków masowego przekazu;
* relatywizm;
* brak fundamentów chrześcijańskich;
* liberalizacja VI przykazania;
Propozycje:
* zwiększenie przestrzeni milczenia i samotności;
* troska o dobre wykorzystanie rekolekcji, dni skupienia;
* zwiększenie czasu na modlitwę osobistą;
* troska o oprawę liturgiczną modlitwy brewiarzowej;
* więcej czytania duchowego a mniej oglądania telewizji – dobry dobór lektur;
* opcja na rzecz ubogich;
Grupa 7
* słabość wiary;
* fałszywe rozumienie wolności;
* niestałość – obawa przed zaangażowaniem na stałe;
* niedojrzałość emocjonalna.
Propozycje:
– w stosunku do kandydatów do życia zakonnego:
* okazywanie zaufania młodemu człowiekowi;
* oczyszczenie jego motywacji w miarę formacji;
* zaufanie Duchowi Świętemu, który jest głównym formatorem;
* jasne ukazywanie wymagań życia zakonnego, z pełną wyrozumiałością dla słabości.
– w stosunku do profesów:
* bycie człowiekiem przemienionym, aby z nas promieniował Chrystus, zarówno jako jednostka i jako wspólnota;
* przykład życia przełożonego – nacisk na modlitwę i własną ascezę;
* rola i zadanie wspólnoty zakonnej – miejsce i przestrzeń formacji.
Grupa 8
* stawianie działalności przed modlitwą;
* zeświecczenie i bark radykalizmu;
* brak przejrzystych motywacji;
* zbytnia pobłażliwość dla „świętego spokoju”.
Propozycje:
* zadbanie o właściwy klimat we wspólnotach: milczenie, skupienie;
* formacja w kierunku radykalizmu: żyć dla Boga i dla służby człowiekowi;
* formacja nie tylko jako przekaz wiadomości: informacja, ale formacja do życia życiem Jezusa;
* nie obarczanie odpowiedzialnością za formacje samej mistrzyni.
Grupa 9
* zagrożenia z zewnątrz, dotyczące zakonów międzynarodowych, misyjnych;
* teologia wyzwolenia;
* odcinanie się od Urzędu Nauczycielskiego Kościoła;
* komunizm, liberalizm – wpływ na nasze wspólnoty;
* actio nad contemplatio – szczególnie dotyczy zakonów czynnych;
* lek przed podejmowaniem odpowiedzialności;
* krytykanctwo;
* sekty, New Age, różne prądy – poszukiwanie nowości.
Propozycje:
* pogłębienie duchowe poprzez modlitwę i studium;
* osobowy kontakt z Bogiem;
* nacisk na formatio continua;
* objecie nową ewangelizacją naszych wspólnot;
* uaktualnienie metod i sposobów dotarcia z Ewangelią do dzisiejszego człowieka;
* bycie odważnym wiarą dzisiaj.
Grupa ą0
* kultura użycia: hedonistyczne nastawienie na zmysłowe zaspokojenie – kult seksu;
* powierzchowna wiedza;
* negatywny wpływ telewizji;
* bezkrytyczne przejmowanie mentalności świata;
* kultura „mieć przed „być – materializm praktyczny;
* tendencja do niezależności w dysponowaniu dobrami, pragnienie posiadania na własność;
* nastawienie na efektywność rezultat, sukces;
* tendencja do zabezpieczenia się, poszukiwanie gwarancji;
* dysproporcja materialna miedzy wspólnotami jednego Zgromadzenia;
* absolutyzacja wolności – posłuszeństwo rozumiane jako ograniczenie i zniewolenie;
* rozumienie dialogu jako formy demokracji, dialogi bez końca; brak ducha wiary.
Propozycje:
* zwrócenie uwagi na formacje początkową;
* formacja formatorów – nie żałować ludzi do formacji;
* formacja ludzka zindywidualizowana ;
* większe rozeznanie powołania przed wstąpieniem;
* centrum życia: zażyła wieź z Jezusem, z Trójcą Świętą – poznawanie Jezusa przez Słowo Boże, medytacje,
modlitwę;
* większe respektowanie klauzury;
* więcej wiary, zdania się na Opatrzność;
* formacja ciągła – oczyszczanie motywacji.
* * *
PYTANIE 2: Moje poczucie tożsamości jako osoby konsekrowanej
Grupa 1
* bycie znakiem prorockim, nie lękać się „być znakiem sprzeciwu”;
* podkreślanie tożsamości nie tylko Instytutu, ale i osoby.
Grupa 2
* pogłębianie świadomości bycia miłowanym przez Boga i dawanie odpowiedzi miłości;
* utożsamianie się z własnym charyzmatem.
Grupa 3
* osobiste przeżycie wiary, sacrum;
* ukochanie własnego charyzmatu i życie nim na co dzień;
* osadzenie w historii, ukierunkowanie na przyszłość, eklezjalność.
Grupa 5
* poczucie własnej tożsamości jako odpowiedź na zagrożenia współczesnego świata;
* powrót do charyzmatu Założyciela – nowe odczytanie go dziś
* wymiana darów – współpraca zje świeckimi: komplementarność
Grupa 7
* poczucie tożsamości wiążące się z ponownym odkryciem charyzmatu Założyciela i ukochania go;
* konieczność odnowy pewnych form w życiu zakonnym i ubogacanie ich tym, co w Kościele jest cenne;
* wychowywanie do odpowiedzialności poprzez powierzanie konkretnych zadań do spełnienia.
Grupa 8
* tożsamość życia zakonnego osiągana poprzez formacje do życia z Jezusem;
* życie zakonne jako życie w więzi z Osobą;
* powrót do pierwotnej wierności poprzez powrót do charyzmatu Założyciela – więcej mówią i przeżywają nasz charyzmat – przekazywaną go nie słowem ale życiem.
Grupa 9
* stałość – w zmieniającym się środowisku pozostawanie sobą;
* zgodność – zgoda na to kim się jest, zgoda na własne powołanie, wdzięczność
i radość z wybrania – nie chcieć się upodobnia do świeckich;
* dynamika – stałe stawanie się tym, kim z powołania jestem – zdolność do autotranscendencji, powracanie do korzeni własnego charyzmatu.
Grupa 10
* konieczność poznania prawidłowej antropologii chrześcijańskiej, aby odkryć powołanie i godność człowieka według Objawienia;
* charyzmat mojego Zgromadzenia bazą mojej tożsamości.
