Matka Jolanta Olech, USJK przewodnicząca KWPŻZZ
Przygotowanie
Po zakończeniu sympozjum w 1996 roku na temat adhortacji Vita consecrata uczestnicy, to jest przełożeni wyżsi wszystkich form życia konsekrowanego w Polsce, zgromadzeni na Jasnej Górze, postawili wniosek, aby sympozjum to było początkiem takiej właśnie formy współpracy pomiędzy poszczególnymi Konferencjami, dającej możliwość wzajemnego poznania się, zrozumienia i wspólnej refleksji nad ważnymi dla życia konsekrowanego sprawami. Ustalono wówczas, że sympozja takie będą odbywały się co trzy lata.
Konsulty poszczególnych Konferencji rozpoczęły więc w 1998 roku przygotowania do nowego sympozjum. Zbliżający się czas Wielkiego Jubileuszu 2000 Narodzin Pana naszego Jezusa Chrystusa i dokumenty papieskie mówiące o celach Jubileuszu i warunkach owocnego wykorzystania łask jubileuszowych wskazywały temat. Postanowiono więc, że II sympozjum powinno być pewnym obrachunkiem sumienia życia konsekrowanego w Polsce z przeszłości i teraźniejszości i próbą spojrzenia w przyszłość, wytyczenia pewnych priorytetów wynikających ze znaków czasu, z kairos, który przeżywamy. Ustalono hasło sympozjum, streszczające jego najgłębsze cele: Rozpoznać czas nawiedzenia; ustalono schemat pracy (wspólna modlitwa, referaty dotyczące wczoraj i dziś, świadectwa i oczekiwania, praca w grupach) i ewentualnych prelegentów. Ustalono, że miejscem spotkania będzie Jasna Góra. Spotkanie początkowo miało odbyć się w październiku 1999, ale ostatecznie przeniesiono je na początek maja 2000. Ustalono listę zaproszonych gości: prefekt Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego z Watykanu, przewodnicząca i przewodniczący międzynarodowych unii przełożonych generalnych, przewodniczący unii europejskich konferencji przełożonych wyższych. W końcu kwietnia połączone Konsulty na wspólnym zebraniu u sióstr szarytek w Warszawie dokonały przeglądu stanu przygotowań i podziału zadań organizacyjnych.
Przebieg sympozjum
3 maja. Przewodniczący Konferencji wzięli udział w uroczystościach związanych ze świętem Matki Boskiej Częstochowskiej, Królowej Polski. Mszy świętej przy nowym ołtarzu polowym przewodniczył ks. Prymas wraz z wieloma biskupami. Tego dnia bowiem odbyło się na Jasnej Górze jubileuszowe spotkanie biskupów polskich z kraju i z zagranicy. Po południu Konsulta Konferencji Zgromadzeń Żeńskich miała swoje zebranie. Nasi goście: s. Rita Burley, przewodnicząca Międzynarodowej Unii Przełożonych Generalnych, z Rzymu pojechała w towarzystwie sióstr urszulanek szarych do Krakowa, Łagiewnik i Wadowic; ks. Jesus Lecea, którego pilotują jego współbracia, księża pijarzy; ks. prowincjał Suślik, przyleciał do Warszawy – na wieczór dotarli na Jasną Górę.
4 maja.
Rozpoczynamy sympozjum modlitwą brewiarzową (tak będzie codziennie), prowadzoną przez siostry benedyktynki. Jest nas ok. 300 osób: przełożeni wyżsi zgromadzeń klauzurowych, instytutów świeckich, zgromadzeń żeńskich i referentki diecezjalne. Na początku spotkania generał ojców paulinów, o. St. Turek, powitał nas na Jasnej Górze, w Domu Matki, i życzył owocnych obrad. Sympozjum rozpoczął przewodniczący Konferencji Zgromadzeń Męskich, ks. Cz. Parzyszek. Referaty wygłosili s. doc. M. Sondej i ks. rektor R. Forycki. W południe odbyła się Msza św. w kaplicy Cudownego Obrazu. Koncelebrze blisko 70 przełożonych wyższych zgromadzeń męskich przewodniczył ks. Prymas. Na zakończenie Mszy ks. Prymas zwrócił się z krótkim przesłaniem do zebranych, a potem uczestniczył we wspólnym obiedzie w Domu Pielgrzyma.
Po południu miała miejsce praca w grupach w oparciu o wysłuchane referaty. Każda grupa miała dokonać refleksji nad blaskami i cieniami życia konsekrowanego w ostatnich dziesięcioleciach. Pracowaliśmy w 10 grupach. W każdej grupie byli przedstawiciele wszystkich form życia konsekrowanego. Relacja z pracy w grupach była bardzo bogata i uzupełniająca wnioski postawione przez prelegentów. Dzień pracy zakończyliśmy wspólnymi nieszporami, prowadzonymi przez siostry klauzurowe. Ostatnim spotkaniem dnia był udział w wieczornym Apelu, prowadzonym przez księdza arcybiskupa Stanisława Nowaka, metropolitę częstochowskiego. W czasie Apelu przyjechał ks. kard. E. Martinez Somalo z o. Eusebio Hernandezem z Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Ksiądz Prefekt przyleciał dziś po południu do Warszawy. Został przyjęty przez ks. Nuncjusza i przywieziony do Częstochowy przez o. Andrzeja Koprowskiego, prowincjała jezuitów.
5 maja.
Poranną modlitwę brewiarzową prowadzą księża salezjanie. Następnie całe przedpołudnie pracujemy z ks. Prefektem. Pierwsza część to referat o życiu konsekrowanym w świecie i o współczesnych wyzwaniach i oczekiwaniach; druga – czas na dyskusję i pytania. Pod koniec sesji o. generał zaprosił księdza Prefekta, gości, Konsulty i obecne na sympozjum kobiety konsekrowane na obiad do paulińskiego refektarza (co jest samo w sobie wydarzeniem dziejowym). Refektarz w tych dniach oddany został do użytku po renowacji. Refektarz jest piękny! Obiad też był godzien chwili. W związku z przedłużeniem spotkania z ks. Prefektem praca w grupach została odwołana. Na południowej sesji głos miał ks. inspektor J. Struś, który mówił o życiu konsekrowanym w Polsce dziś. Następnie przemawiali goście: s. Rita Burley z UISG (tekst wtystąpienia zostanie wydrukowany w następnym numerze ViCo) i o. Jesus M. Lecea z UCESM-u. Po zakończeniu sesji poszczególne Konferencje spotkały się na krótkich sesjach we własnym gronie. O 20.00 miała miejsce rekreacja animowana przez nowicjuszy salezjańskich. Proste i pogodne śpiewy dobrze zrobiły wszystkim, a głębokie refleksje w oparciu o poezje ks. Twardowskiego pod wspólnym tytułem Śpieszmy się kochać ludzi bardzo się nam podobały. Wieczorny Apel poprowadził ks. bp E. Samsel, przewodniczący Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Życia Konsekrowanego. W Apelu uczestniczył przybyły z Warszawy ks. Nuncjusz, abp J. Kowalczyk. Ksiądz Prefekt pojechał po południu do Krakowa i Łagiewnik.
6 maja.
Rozpoczynamy dzień modlitwą brewiarzową, prowadzoną przez członkinie instytutów świeckich, także i tym razem z krótką refleksją. Dzisiejszy dzień jest w szczególny sposób poświęcony słuchaniu, czego inni, nie należący do grona osób konsekrowanych przez profesję rad, oczekują od nas dziś, w naszej współczesności. Kolejne głosy to: ks. abp Damian Zimoń, metropolita katowicki, prof. Katarzyna Olbrycht, pedagog z Uniwersytetu Cieszyńskiego, ks. proboszcz Jan Sikorski z Warszawy i Tomasz Marek, student architektury z Łodzi. Były to bardzo ciekawe wystąpienia i dające bardzo dużo do myślenia. W sesji uczestniczył ks. Nuncjusz, słuchając wszystkich wystąpień. Na zakończenie pracy s. Jolanta Olech, przewodnicząca Konferencji Zgromadzeń Żeńskich, dokonała krótko podsumowania sympozjum. Przypomniała o celu sympozjum, o jego kontekście historycznym, o wspólnym pragnieniu rozeznawania potrzeb czasu, w jakim żyjemy, i odpowiedzi na nie z odwagą i wspaniałomyślnością. Pragniemy bowiem wszyscy wejść w nowe tysiąclecie bardziej rozmiłowani w Jezusie Chrystusie, bardziej ewangeliczni i przejrzyści w naszym życiu i działaniu, bardziej twórczy i odważni w podejmowaniu stawianych przez obecny czas wyzwań; co więcej – jeśli będzie trzeba – jak apostołowie cieszący się z tego, że możemy cierpieć dla Chrystusa. Wsłuchiwaliśmy się w głos Pana w modlitwie, w Eucharystii, w głosie naszych pasterzy, w słowach naszych braci i sióstr. To, co usłyszeliśmy i zrozumieliśmy we wspólnych refleksjach, zaniesiemy do naszych wspólnot, aby kontynuować to nasze rozeznawanie czasu nawiedzenia i dochodzić do konkretnych decyzji.
Ostatnim momentem spotkania była Msza św. koncelebrowana przez ks. Nuncjusza i obecnych kapłanów-przełożonych wyższych. Po homilii ks. Nuncjusza przewodniczący poszczególnych Konferencji wraz ze wszystkimi zebranymi odmówili Akt zawierzenia życia konsekrowanego w Polsce Bogu przez Maryję. Pod koniec Mszy św. do kaplicy przyszedł ks. Prefekt i na zakończenie wyraził swą wdzięczność za zaproszenie i jubileuszowe życzenia dla wszystkich zebranych i wspólnot, które reprezentują. Powiedział m.in.: „Dziękuję za te dni spotkania i życzę wam, aby to, co tu przeżyliśmy, co widzieliśmy, czego dotykały nasze dłonie, szczególnie w Eucharystii i pod okiem Maryi, kochającej Matki, stawało się w naszym życiu miłością, która daje się innym. Dziękuję każdemu i każdej z obecnych za życzliwość, za słowa wypływające z serca. Zabierzmy ze sobą słowa Maryi: „Róbcie to, co Syn mój wam poleci” i Ojca niebieskiego: „Oto Syn mój umiłowany, Jego słuchajcie”. Słuchać Jezusa, wsłuchiwać się w Jego słowa, a potem czynić to, co każe… Nie powinniśmy czynić nic ponad to, co nam każe Jezus przez nasze charyzmaty, w nauczaniu Kościoła, w nauczaniu Jana Pawła II. Dziś celebrowałem Mszę św. w Krakowie, w kaplicy, w której Ojciec święty otrzymał sakrament kapłaństwa. Mamy w nim tak wspaniały przykład realizowania w życiu tego, co Chrystus nakazuje. Niech wszystko to streszcza się, wyraża w postawach Maryi: Ecce ancilla Domini i fiat”.
W pięknym paulińskim refektarzu obiad jedli tym razem dostojni goście w towarzystwie konsult i przełożonych wyższych zgromadzeń męskich. Na zakończenie ojciec generał St. Turek wręczył gościom prezenty: piękną ikonę Matki Boskiej z Jasnej Góry księdzu Prefektowi i równie piękne, choć mniejsze kopie pozostałym gościom. Opuszczaliśmy Dom Matki pełni wdzięczności za udane, pełne rodzinnego ciepła i, jak ufamy, owocne spotkanie.
