1. Czy nasze wspólnoty praktykują codzienny rachunek sumienia – ogólny i szczegółowy?
* w każdym reprezentowanym zgromadzeniu istnieje praktyka rachunku sumienia: szczegółowy w południe i ogólny wieczorem
* często Słowo Boże stanowi kanwę rachunku sumienia
2. Czy, kiedy i jak jesteśmy do tego wdrażani?
* na każdym etapie formacji
* wdrażanie poprzez:
– rozważanie Słowa Bożego
– pisma i wskazówki pozostawione przez Założycieli
– wykłady
– konferencje, sesje
– miesięczne dni skupienia (dłuższy rachunek sumienia z pomocniczymi pytaniami)
– wspólne przygotowanie do spowiedzi przez nabożeństwa pokutne
– kapituły win, rewizję życia
– udział w rekolekcjach
3. Czy jesteśmy z tej praktyki zadowoleni? Co nam przeszkadza?
* siostry cenią ten czas i są wierne tej praktyce
* przeszkodą w praktyce rachunku sumienia są:
– brak gorliwości i zaangażowania w życie duchowe
– brak wyciszenia
– praca apostolska w nadmiarze, zmęczenie
– zabieganie, aktywizm, rutyna
– opory wewnętrzne przed akceptacją własnej słabości
4. Czy czas przeznaczony przez regułę (bądź utartą praktykę) na odprawianie rachunku sumienia jest wystarczający? Co utrudnia ewentualną reformę?
* najczęściej rachunek sumienia trwa 5-15 minut (wspólnie lub indywidualnie) – są różne zapotrzebowania sióstr: dla jednych jest zbyt krótki, dla drugich za długi, dla potrzebujących jest zazwyczaj możliwość indywidualnego przedłużenia
* siostry często nie ograniczają się do czasu wyznaczonego, ale w różnych momentach dnia czynią refleksję nad swoją pracą wewnętrzną i wiernością Bogu, sposobność taką daje czas medytacji, Eucharystii, osobistej modlitwy, czytania duchownego
* reforma winna dokonywać się oddolnie, od przygotowania ludzi, a nie od przepisów
* należy wychowywać siostry do dojrzałego rachunku sumienia – przejście od religijności „emocjonalnej” do życia wartościami
5. Jak jakość codziennego rachunku sumienia wpływa na łatwość wchodzenia w bezpośrednie przygotowanie się do Sakramentu Pokuty i Pojednania i na wierność w przystępowaniu do Sakramentu Pojednania?
* siostra, które jest wierna praktyce rachunku sumienia szczegółowego i ogólnego ma łatwość w przygotowaniu się do Sakramentu Pojednania
– poznaje siebie, poznaje swój grzech, swoje słabości, wady i dobro, które Bóg czyni w niej
– wchodzi w osobistą relację miłości z Bogiem jako Ojcem
– otwiera się na miłość Boga
– doświadcza jak Bóg wypełnia swoje Słowo, że tam, gdzie wzmógł się grzech, tam obficiej rozlała się łaska
* zaniedbywanie, brak wierności w rachunku sumienia odbija się na owocności sakramentalnego spotkania z Bogiem, które zawsze jest łaską.
