13 lipca 2018 roku obchodzić będziemy niecodzienną uroczystość – stulecie powstania na ziemiach polskich Zgromadzenia Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Obchody jubileuszu stulecia rozpoczniemy w Warszawie, gdzie mieści się Dom generalny Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek. 15 lipca br. w Wilanowskiej Kolegiacie sprawowana będzie pod przewodnictwem Ks. Bp. Michała Janochy (godz. 11.30) Msza Święta dziękczynna – za życie i dzieło naszej Matki Założycielki. Przez cały dzień na terenie parafii św. Anny czekać na nas będzie wiele atrakcji.
Kolebką nowej rodziny zakonnej stał się książęcy Płock, gdzie Siostry Pasjonistki podjęły pracę z sierotami. Matka Józefa wychodziła naprzeciw wszystkim potrzebom, które dostrzegała w Ojczyźnie budzącej się z niewoli i zagrożonej nawałą bezbożnego bolszewizmu. Dlatego w pierwszych Regułach ujawniła wielką troskę nie tylko o sieroty wojenne, ale też o małe dzieci, których rodzice przez całe dnie pracowali, czy o młode dziewczęta, które bez przygotowania zawodowego były narażone na zgorszenie czy upadek moralny z powodu biedy. Przy pierwszym domu, który nabyła na własność zgromadzenia na terenie Zagłębia i w którym redagowała pierwsze Reguły, założyła zakład wychowawczy dla sierot, ochronkę dla dzieci dochodzących i pracownię szycia i haftu dla dziewcząt.
Do 1939 r. powstało 27 placówek Zgromadzenia, przy których funkcjonowały zakłady dla sierot i starców, przedszkola i ochronki. Siostry pracowały jako pielęgniarki w szpitalach i niosły ulgę chorym po domach. Prowadziły działalność charytatywną przy parafiach i pomagały w pracy duszpasterskiej kapłanom. Pomyślny rozwój Zgromadzenia przerwał wybuch II wojny światowej i okupacja. Po wojnie nastąpiło wznowienie działalności, ale dostosowanej do nowej rzeczywistości politycznej. Dziś prowadzimy dom opieki i przedszkole, pracujemy w szpitalach oraz jako katechetki, zakrystianki i kancelistki, a od 1986 r. na misjach w Kamerunie. Matka Józefa zmarła w opinii świętości 9 lutego 1946 r. Obecnie w Rzymie toczy się jej proces beatyfikacyjny.
Niezmienny jest cel i duchowość wyrosłe z jej pasyjnego charyzmatu, który mocno podkreśla ducha pokuty i wynagrodzenia. W tym duchu pasjonistki mają rozważać Mękę Pańską poprzez rozmyślanie, codzienną Drogę Krzyżową, bolesną część Różańca; przyjmować doświadczenia i cierpienia; praktykować post i milczenie wynagradzające – aby wypraszać nawrócenie grzesznikom i miłosierdzie dla całego świata. Niezmiennie też od początku istnienia Zgromadzenia modlimy się w intencji naszej Ojczyzny: „(…) wskrzesiłeś jej ciało, odrodź ducha, Chryste!…” prosząc o „zgodę i pokój w narodzie, o rządy katolickie i za dusze poległych w obronie Ojczyzny.”
Opracowała: s. Michalina Anna Chołaj CSP
