W Tygodniu Modlitw o Powołania serdecznie zapraszamy do obejrzenia dokumentalnego tryptyku o naszym zgromadzeniu w reżyserii Tomasza Domańskiego. To wyjątkowa prezentacja, po raz pierwszy udostępniona w całości na naszych stronach. Pierwsza część tej filmowej opowieści odkrywa duchowość i specyfikę życia zakonnego sióstr Terezjanek. Druga część prezentuje naszą historię, która narodziła się na przedwojennym Wołyniu za sprawą Sługi Bożego Biskupa Adolfa Piotra Szelążka i matki Marii Kubasiewicz. Trzecia część tryptyku to kilka połączonych w jedną całość opowieści o działalności Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Polsce, na Ukrainie, w Boliwii i we Włoszech.
Nasze zgromadzenie, podobnie jak wiele innych, jest tym miejscem, w którym otaczamy troską depozyt katolickiej wiary oraz uniwersalnych wartości etycznych, przekazanych nam przez Dobrego Boga Ojca. Jego przykazania oraz zapisane przez ewangelistów nauki Jezusa Chrystusa, są bezcennym skarbem ludzkości, którego nie możemy utracić. Czerpanie z tego boskiego depozytu było, jest i zawsze będzie konieczne dla osiągania szczęścia w rodzinach oraz dla zachowania pokoju w sąsiedztwie i każdym zakątku ziemi. Realizując dzień po dniu nasze powołanie, otaczamy szczególną troską dzieci i młodzież, bo do nich należy przyszłość świata. Ta wpisana w misję naszego zgromadzenia troska nabiera dziś wyjątkowego znaczenia wobec wielu zagrożeń pojawiających się ze strony fałszywych ideologii, mediów informacyjnych i nowoczesnych technologii.
Ojciec Joachim Bar, znawca historii Terezjanek, w swojej publikacji o polskich zakonach opisał istotę zakonnego powołania w tych słowach:
„Zakony wyrastają z podwójnej potrzeby: wewnętrznej i zewnętrznej. Potrzeba wewnętrzna, to tęsknota człowieka do udoskonalenia, do łączności z Bogiem, poszukiwanie praw Bożych jako fundamentu lepszego ładu i życia. Ta potrzeba wewnętrzna powstawała samorzutnie również i w Polsce. Ale zakony wyrastają też z zewnętrznych warunków i potrzeb danej epoki. Te warunki i potrzeby zewnętrzne określają zadania i charakter nowej rodziny zakonnej. Często założyciele nowych zakonów tworzyli swe dzieło w tym celu, by zaradzić nowym potrzebom czasu, żeby przyjść z pomocą Kościołowi i społeczeństwu, wśród którego żyli i odczuwali jego troski i kłopoty. I jeżeli ta potrzeba była pilna a nowe zgromadzenie ją zrozumiało, miało zapewniony rozwój i poparcie społeczeństwa.”