„Uradowałam się wezwaniem: pójdziemy do domu Pana.
I oto stoję u bram Twoich, Jeruzalem nowe, Kościele święty”.
Ps 122
W niedzielę, 12 marca 2017 r. w Laskach odeszła do Pana
śp. s. Alma od Ducha Świętego,
Anna Skrzydlewska
franciszkanka służebnica krzyża; architekt wnętrz i artysta plastyk: autorka wystroju wnętrza kościoła św. Marcina i stacji Drogi Krzyżowej; mistrzyni nowicjatu i junioratu, przełożona domu zakonnego; radna generalna; przełożona generalna przez dwie kadencje (1977-83, 1983-89); członkini Konsulty KWPŻZZ.
przeżyła 87 lat; życia zakonnego – 62, profesji – 61, profesji wieczystej – 55
Msza św. z egzekwiami przy ciele Zmarłej w środę, 15 marca o godz. 14 w Laskach.
Msza św. pogrzebowa z odprowadzeniem prochów na cmentarz w sobotę, 18 marca o godz. 14.30 w Laskach.
Siostra Alma urodziła się 28 lipca 1930 roku w Poznaniu. Do dziewiątego roku życia żyła z rodziną na wsi w poznańskim. Gdy wybuchła wojna, ojciec – kapitan artylerii, został powołany do wojska. Mama z dziećmi, po trzymiesięcznej tułaczce, ostatecznie osiadła w Warszawie, gdzie Anna uczyła się i była w internacie w tajnej szkole u sióstr niepokalanek. Po wojnie uczyła się jeszcze cztery lata w Szymanowie do uzyskania matury (1945-49). Następnie pięć lat studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu – wydział architektury wnętrz. Po dyplomie zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża i została przyjęta do postulatu 6 stycznia 1955 r. Pierwsze śluby złożyła w sierpniu 1956 roku. Profesję wieczystą 15 sierpnia 1962 r.
W grudniu 1956 roku wraz z grupą sióstr została przeniesiona do Warszawy, do poaugustiańskiego klasztoru przy ul. Piwnej, który Prymas Stefan Wyszyński przeznaczył na dom generalny i formacyjny zgromadzenia oraz siedzibę duszpasterstwa niewidomych. Siostra rozpoczęła pionierską pracę związaną z odbudową przylegającego do klasztoru a zrujnowanego w czasie powstania warszawskiego kościoła św. Marcina. Jego nowoczesny wystrój jest autorskim projektem siostry. Jak określiła po latach, był to jej „pierwszy staż architektoniczny”. Swoim projektem wystroju kościoła św. Marcina, z pierwszym w Warszawie stałym ołtarzem, przy którym kapłan mógł sprawować Eucharystię zwrócony twarzą do ludu, s. Alma włączyła się w nurt odnowy soborowej. Odbudowa kościoła trwała do 1962. Jego konsekracja odbyła się 6.09.1967 roku.
Praca na polu artystycznym łączyła się i przeplatała w całym życiu s. Almy. W 1964 roku została mianowana mistrzynią nowicjatu, a rok później radną generalną. Na przestrzeni lat 1965-1988 przyczyniła się do projektów lub adaptacji w duchu posoborowym wszystkich kaplic w zgromadzeniu.
W 1972 r. przeszła do Lasek, gdzie została przełożoną Domu macierzystego – św. Franciszka. Zbiegło się to w czasie z jego przebudową, trwającą do 1983. Siostra Alma odpowiadała za całościowy projekt i jego wykonanie. Jak wspominała „budowanie” jej nie opuszczało: była czynnie włączona w nadbudowę trzeciego piętra klasztoru na Piwnej (adaptacja strychu po pożarze w 1978 r.), w budowę „Domu Nadziei” dla niewidomych kobiet w Żułowie na Lubelszczyźnie oraz Domu św. Rafała w Laskach.
Funkcję przełożonej generalnej s. Alma pełniła przez dwie kadencje (1977-83, 1983-89). W latach 1978-1987 siostra była członkinią Konsulty Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych i trzykrotnie reprezentowała Konsultę w sesjach Międzynarodowej Unii Przełożonych Wyższych w Rzymie jako delegatka z terenu Polski i krajów wschodnich.
Przez wiele lat była zaangażowana w prace różnych komisji Episkopatu: Komisji Sztuki Sakralnej (1965-1975 i w 1989), Komisji Charytatywnej (1984), Komisji ds. Kultury (1994).
Od 1989 roku przez dwa lata była mistrzynią junioratu, ale w związku z chorobą kończył się czas jej bezpośredniej służby zgromadzeniu, a rozpoczął cykl operacji. W przerwach między pobytami w szpitalach pracowała w szkole podstawowej w Laskach niecałe dwa lata, a następnie dwa lata w Rabce–Zdroju przy przebudowie odzyskanego budynku Szkoły św. Tereski, adaptowanego na szkołę z internatem dla niewidomych. Wtedy powstał także projekt tamtejszej kaplicy, którego realizacji siostra towarzyszyła już z laskowskiej infirmerii.
Na przestrzeni wielu lat czynnego życia zakonnego s. Alma odpowiadała ponadto za projekty Grobu Pańskiego oraz żłóbka w kościele św. Marcina (33 lata), a także za dekoracje w kaplicy w Laskach na Triduum Sacrum i Boże Narodzenie oraz inne dekoracje okolicznościowe.
11 marca 2011 została odznaczona przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za zasługi w budowaniu Polski niepodległej, szczególnie za udział i pomoc Klasztoru w Warszawie w działalności Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom (odznaczenie wręczył w laskowskiej infirmerii w imieniu Prezydenta Premier Tadeusz Mazowiecki).
Ostatnie lata życia s. Almy to okres naznaczony tajemnicą słabości, cierpienia i ogołocenia w chorobie, w którym – jak napisała przed ponad dziesięcioma laty – mogła uzupełnić „to, czego w dość aktywnym życiu zabrakło”.
Odeszła do Pana w niedzielę, 12 marca 2017, otoczona modlitwą sióstr i przyjaciół.
