S. Lucjana Sochacka urodziła się 18 czerwca 1934 roku w Łysej, w powiecie Podhajce, w województwie tarnopolskim na terenie należącym dzisiaj do Ukrainy. Na chrzcie św. otrzymała imiona: Maria, Janina. Pierwsze lata szczęśliwego dzieciństwa spędziła w domu babci z rodzicami, ojcem: Marianem – urzędnikiem sądowym i mamą, Marią Franciszką. Z chwilą rozpoczęcia II wojny światowej ojciec został zmobilizowany i wyjechał na front, gdzie prawdopodobnie zginął. Mała Maria zamieszkała razem z mamą we Lwowie. W siódmym roku życia rozpoczęła szkołę podstawową, ale ze względu na działania wojenne nie mogła do niej uczęszczać regularnie. W roku 1947, w ramach repatriacji, przybyła wraz z mamą do Wrocławia, gdzie ukończyła szkołę podstawową i rozpoczęła naukę w liceum ogólnokształcącym sióstr urszulanek, gdzie jej wychowawczynią była S. Stella Trzecieska, znakomita nauczycielka historii i j. rosyjskiego. Maturę zdała w 1952 r. Rok później wstąpiła do Zakonu Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej. W dniu obłóczyn, 13 grudnia 1953 roku, otrzymała imię Maria Immaculata Lucjana i rozpoczęła dwuletni nowicjat.
W 1955 r. roku rozpoczęła dwuletnie studia filozoficzno- teologiczne w Wyższym Instytucie Teologicznym w Krakowie. W latach 1957 – 1959 pracowała jako wychowawczyni internatu
w Szkole Gospodarczej Sióstr Urszulanek w Rybniku.
W 1958 r. została skierowana na studia z zakresu psychologii na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując, w roku 1964, stopień magistra na podstawie pracy: „Wpływ wychowawczy powieści młodzieżowych K. Makuszyńskiego na uczniów kl. VIII
i IX”. W Lublinie, jako studentka, w dniu 21 grudnia 1958 roku, złożyła śluby wieczne.
Po ukończeniu studiów była wychowawczynią w bursie dla dziewcząt w Tarnowie oraz od roku 1967 wykładowcą psychologii i pedagogiki w Międzyzakonnym Wyższym Instytucie Katechetycznym
w Krakowie. Siostra przygotowywała równocześnie rozprawę doktorską na seminarium doktoranckim prof. dr hab. Stefana Kunowskiego. W 1972 r., na podstawie rozprawy doktorskiej pod tytułem „Wartości wychowawcze urszulańskiego czasopisma dla młodzieży Dziś i jutro /1925 – 1937/ – studium z psychologii wychowawczej”, uzyskała stopień naukowy doktora na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL – specjalizacja filozoficzno-psychologiczna.
Odtąd pracowała na uczelniach jako wykładowca psychologii i pedagogiki: w latach 1987 – 1993
na Papieskim Wydziale Teologicznym, a potem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie.
W latach 1967 do 1993 w Międzyzakonnym Wyższym Instytucie Katechetycznym przy PAT, gdzie pełniła też funkcję wicedyrektorki.
Od 1977 do 1989 r. wykładała jednocześnie na Studium Katechetycznym, które z czasem afiliowano do Wydziału Teologicznego AT w Warszawie, w Kolegium Filozoficzno – Teologicznym Ojców Dominikanów, w Wyższych Seminariach Duchownych: Ojców Karmelitów Bosych i Ojców Paulinów oraz na Wydziale Pedagogiki Chrześcijańskiej Ojców Jezuitów w Krakowie, a także
na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu (1994 do 2002).
S. Lucjana oprócz tak bogatej działalności dydaktyczno–naukowej całym sercem była oddana swojemu zgromadzeniu, w którym pełniła różne funkcje: doradczyni lokalnej oraz prowincjalnej, asystentki, katechetki młodzieży oraz przez osiem lat przełożonej wspólnoty wrocławskiej (1993 – 2001).
Udzielała się też na polu międzyzakonnym jako referentka zakonna Archidiecezji Krakowskiej (1986 do 1992) oraz prelegentka na różnych spotkaniach. Prowadziła wykłady z psychologii życia konsekrowanego dla sióstr dominikanek i karmelitanek w Krakowie oraz dla braci salwatorianów
w Więciórce, dla młodzieży benedyktyńskiej i albertyńskiej. Prowadziła także pogadanki
dla animatorów grup abstynenckich. Pracowała również w Wydziale Socjalnym Kurii Archidiecezjalnej w Krakowie.
W okresie PRL, gdy kontakty z ludźmi Kościoła były utrudnione lub niemożliwe, jako referentka Archidiecezji Krakowskiej, informowała przełożone o wydarzeniach w kraju, o grożących niebezpieczeństwach oraz wskazaniach Kościoła dotyczących postępowania osób konsekrowanych. Była w tym mądra i roztropna.
- Lucjana na wszystkich obszarach swej działalności dała się poznać jako osoba, którą cechowała wysoka kultura osobista, szerokie zainteresowania i kontakty międzyludzkie. Więzi przyjaźni łączyły ją z hierarchami kościelnymi (kard. K. Wojtyła, kard. F. Macharski, kard. M. Jaworski, bp A. Długosz) oraz księżmi profesorami wielu wyższych uczelni, zwłaszcza ówczesnego MWIK-u. Była też lubiana i ceniona jako wykładowca przez swoich studentów.
Siostra była szczególnie wrażliwa na ludzi biednych, okazywała im zainteresowanie, umiała wysłuchać i w miarę możności pomóc. Była szczególnie oddana swoim bliskim z rodziny i wielu członkom naszych rodzin. Była wierna w przyjaźni.
Relacje s. Lucjany z ludźmi cechowały dobroć, serdeczność, hojność, pomysłowość
w spieszeniu z konkretną pomocą. Wielu ujmowała jej radość i prostota bycia.
S Lucjana całym swoim życiem zaświadczyła o prawdzie słów, które w dniu swoich pierwszych ślubów napisała w Księdze Pamiątkowej Nowicjatu: „Jezus jest miłością. Idę w życie ufnie i radośnie. Co mnie czeka – nie wiem, ale to wszystko wie Jezus. Idę wypełnić to, co Jezus chce, by być taką, jaką On chce. /…/ I nic mnie już nie niepokoi, bo to, co było jest już u Boga,
a to co będzie, też w Jego rękach. Jezus mą miłością, drogą, siłą, moim wszystkim”.
Opr. s. Lucyna Baca OSU
