Spotkanie dla 70 sióstr pracujących w dziełach charytatywnych z 24 zgromadzeń zakonnych odbyło się w Domu Rekolekcyjnym Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Częstochowie w dniach 6-8 marca br. Temat sesji to „Godność życia, cierpienia i umierania człowieka w nauczaniu Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego i św. Jana Pawła II a współczesne zagrożenia”. Postać i nauczanie Prymasa Tysiąclecia przybliżył ks. prof. dr hab. Waldemar Chrostowski, wybitny teolog, biblista, laureat Nagrody Ratzingera. Całe życie Ks. Prymasa było jednym Wielkim Piątkiem – mówił ks. prof. Chrostowski. W życiu wielkich postaci jest zawsze krzyż i samotność a kto ufa Bogu nigdy nie jest sam.
Relacja z Sesji dla Sióstr Pracujących w Dziełach Charytatywnych
Spotkanie dla 70 sióstr pracujących w dziełach charytatywnych z 24 zgromadzeń zakonnych odbyło się w Domu Rekolekcyjnym Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Częstochowie w dniach 6-8 marca br. Temat sesji to „Godność życia, cierpienia i umierania człowieka w nauczaniu Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego i św. Jana Pawła II a współczesne zagrożenia”.
Postać i nauczanie Prymasa Tysiąclecia pięknie przybliżył ks. prof. dr hab. Waldemar Chrostowski, wybitny teolog, biblista, laureat Nagrody Ratzingera. Ks. Prymas nauczał na dwa sposoby: życiem i jako duszpasterz w konkretnych sytuacjach. Jego umieranie było heroiczne, jest postacią trochę zapomnianą. Nie pasował do historii Polski po 1981 roku. Całe jego życie było jednym Wielkim Piątkiem – mówił ks. prof. Chrostowski. W życiu wielkich postaci jest zawsze krzyż i samotność a kto ufa Bogu nigdy nie jest sam. Jako kapelan AK w Laskach, zdobył głębokie zrozumienie i szacunek dla człowieka widzianego w udręce. Nie ma sytuacji, gdzie nie można byłoby okazać bliźniemu miłości. Miłosierdzie to miłość okazywana praktycznie a dzieła charytatywne są pełnione w każdej religii, tylko inaczej jest rozumiany bliźni. Ks. prof. przybliżył nam czas uwięzienia ks. Prymasa, program Wielkiej Nowenny na 1000-lecie chrztu Polski, jego dojrzewanie przez trud i męką. Podsumował spotkanie słowami, że Wielki Piątek trwa krótko a później przychodzi radość zmartwychwstania, która trwa nieskończenie. Dzieła charytatywne nie sprowadzają się do porządku tego świata, ale kierują człowieka na nową rzeczywistość.
Ks. prof. Waldemar Chrostowski odprawił również Mszę św. przed Cudownym Obrazem MB Jasnogórskiej w naszej intencji.
Nauczanie papieża św. Jana Pawła II przybliżył nam ks. prof. dr hab. Piotr Morciniec, teolog, bioetyk, kierownik Katedry Bioetyki i Etyki Społecznej WTUO. Poruszył też tematy: „Dylematy etyczne u kresu życia w relacji personel medyczny i pomocniczy a pacjent”, „Wyzwania moralne w konfrontacji ze stratą – perspektywa straty własnej i towarzyszenia w żałobie”. Przybliżając KDK w Świecie Współczesnym mówił, że człowiek jest stworzony na obraz Boży, ma odpowiedzialność a nie tylko przywileje, jest powołany do uczestniczenia w życiu Boga i powinien panować nad stworzeniami tzn. służyć. „Człowiek jest jedynym stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego a nie może odnaleźć się w pełni, inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego” KDK 24. Tam, gdzie pojawia się dar tam pojawia się zranienie, bo podejmuję ryzyko zranienia. Życie zakonne i małżeńskie, które nie jest płodne jest puste. Zmartwychwstał, bo kochał a tylko miłość jest nieśmiertelna. Dlatego Kościół wynosi szybko na ołtarze męczenników, bo taka śmierć to wejście w nowe życie. Ks. prof. przybliżył nam temat cierpienia i świadectwa na podstawie Encyklik o Bożym Miłosierdziu i Redemptoris homini”. Mówił też o teologii ciała i towarzyszeniu osobie cierpiącej. Podsumował, że cierpienie to dojrzewanie do miłości a my, siostry zakonne, mamy pomóc człowiekowi odnaleźć jego sens. W komunikacji istotna jest empatia a nie techniczna sprawność a dobro chorego jest najwyższym nakazem etycznym. Mówił też o wypaleniu zawodowym i kryzysie powołania, przeżywaniu straty i towarzyszeniu w niej oraz dawał praktyczne wskazówki jak pomagać.
Ks. Paweł Rycyk CM, b. kapelan Fundacji „Spełnionych Marzeń” działającej m.in. na oddziale onkologicznym Szpitala Dziecięcego przy ul. Litewskiej w Warszawie, poruszył temat: „Jak godnie przeżywać własne cierpienie i jak przygotowywać podopiecznych do przeżywania straty”, pokazywał zdjęcia podopiecznych i pracę wolontariuszy. Opowiadał też o 17-letnim niepełnosprawnym siostrzeńcu – Dominiku.
Dr Jolanta Grabowska – Markowska, pediatra, założyciel i prezes Społecznego Towarzystwa „Hospicjum CORDIS” w Mysłowicach, laureatka nagrody Fundacji POLCUL, kawaler Orderu Uśmiechu i autorka licznych książek nt. opieki hospicyjnej nad dzieckiem, podjęła temat: „Rodzina w obliczu śmierci dziecka”.
W hospicjum pracuje już 25 lat. Mówiła o hospicjum jako o nieba przedsionku, sprzeciwie przeciwko eutanazji, stałej gotowości do służby, miejscu uczącym pokory, relacjach z drugim człowiekiem przynoszących nadzieję, aktywnej i całościowej opiece hospicyjnej. Przytoczyła słowa Janusza Korczaka: „Własne cierpienie przetopić na wiedzę dla siebie i radość dla innych”.
Na zakończenie sympozjum zebrano ankiety, wydano dla chętnych zaświadczenia i podziękowano wszystkim za obecność. Atmosfera w czasie sympozjum była ogromnie sympatyczna. W przerwach można było napić się kawy lub herbaty, pomodlić się w kaplicy lub wymienić się swoimi doświadczeniami z współsiostrą i prelegentami. Siostry brały udział w Apelach Jasnogórskich i wspólnej rekreacji.
s. Małgorzata Czarnecka SM
