Z udziałem biskupa grodzieńskiego Aleksandra Kaszkiewicza, licznych księży zmartwychwstańców z Polski i Białorusi oraz sióstr zmartwychwstanek, z przedstawicielkami rzymskiego zarządu generalnego, w Kętach odbyły się 29 października uroczystości odpustowe ku czci bł. Celiny Borzęckiej, założycielki Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek. Sumę odpustową odprawiono w kościele parafialnym pw. św. św. Małgorzaty i Katarzyny, miejscu, gdzie znajdują się doczesne szczątki zakonnicy wyniesionej 10 lat temu na ołtarze.
W homilii bp Aleksander Kaszkiewicz zwrócił uwagę na to, że niezwykły życiorys patronki niedzielnych uroczystości sprawił, że podbeskidzkie Kęty i Grodno na Białorusi, mimo znaczącej odległości geograficznej, są sobie duchowo bardzo bliskie. „Bogu niech będą dzięki, że przestrzeń wiary nie jest mierzona w kilometrach” – dodał, przypominając historię życia Celiny z Chludzińskich Borzęckiej, która przyszła na świat na kresach dawnej Rzeczypospolitej.
Biskup zapewnił, że dziś także wierni ziemi grodzieńskiej i okolic łączą się duchowo, dziękując Panu Bogu za życie i posługę bł. Celiny. „Niby pełny, dojrzały, żytni kłos wyrosła ona na urodzajnej duchowo ziemi kresowej, użyźnionej obficie krwią męczenników i zroszonej łzami niezliczonych wyznawców” – podkreślił hierarcha i zwrócił uwagę, że Bóg prowadził Celinę do dojrzałości w wierze „bardzo dziwnymi drogami”.
Kaznodzieja przypomniał słowa Benedykta XVI, gdy przed 10 laty papież ten zaliczył Matkę Celinę Borzęcką w poczet błogosławionych. Ojciec Święty nazwał jej przykład „milczącym, lecz heroicznym świadectwem bezkompromisowego życia Ewangelią – przez wypełnianie swych obowiązków i hojną służbę ubogim”. Biskup grodzieński modlił się, by bł. Celina wypraszała u Boga dla wszystkich dar odwagi i heroizmu „w tym codziennym boju o miłość”. „Obyśmy potrafili mężnie pokonywać wszelki egoizm, lenistwo ducha i opieszałość. Oby nasze ziemskie życie było podążaniem drogą żywej wiary i czynnej miłości przez krzyż codziennych trudów ku chwale zmartwychwstania” – wezwał duchowny, który na koniec pobłogosławił wiernych relikwiami bł. Celiny.
Przełożona generalna zmartwychwstanek s. Dorota Zygmunt CR w słowach podziękowania przytoczyła słowa założycielki zgromadzenia: „Życie moje było pasmem tak wielkich łask i zmiłowań Bożych, że mogę tylko uwielbiać wielkość dobroci Bożej i Jego hojność dla mnie”.
„Jesteśmy wdzięczne Bogu, że możemy świętować w królewskim mieście Kęty, którego bł. Celina była obywatelką przez 20 lat” – podkreśliła przełożona i przypomniała, że to właśnie tutaj – w mieście nad Sołą, 126 lat temu, wraz z córką Jadwigą, Celina otworzyła pierwszy na ziemiach polskich dom zakonny zmartwychwstanek.
W niedzielnych uroczystościach wzięli udział przedstawiciele obecnych i byłych władz miasta i gminy Kęty oraz samorządowcy. Obecni byli także przedstawiciele rodziny naturalnej Matki Celiny Borzęckiej. Rodzinę zakonną reprezentowały siostry z różnych wspólnot.
Uroczystości odpustowe ku czci bł. Celiny Borzęckiej odbyły się w Kętach po raz dziesiąty. Tutejsza parafia otrzymała dekret Watykańskiej Penitencjarii Apostolskiej, pozwalający na świętowanie takiego odpustu.
W Kętach znajduje się wybudowany przez założycielki zgromadzenia klasztor. Tutaj od początku odbywa się formacja zakonna w nowicjacie oraz istnieje dzieło apostolskie, zwane kiedyś ochronką, a obecnie funkcjonujące jako przedszkole im. bł. Matki Celiny Borzęckiej. Dzieci z tego przedszkola witały podczas niedzielnych uroczystości biskupa.
Domy Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego znajdują się w Polsce, na Białorusi, we Włoszech, Wielkiej Brytanii, w Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie, w Argentynie, Australii i Tanzanii. W Polsce pracuje obecnie około 300 sióstr zmartwychwstanek.
Celina z Chludzińskich Borzęcka urodziła się 29 października 1833 r. na kresach dawnej Rzeczypospolitej w Antowilu, blisko Orszy (obecnie Białoruś). W 1853 r. poślubiła Józefa Borzęckiego i zamieszkała w Obremszczyźnie koło Grodna. Urodziła czworo dzieci, z których dwoje zmarło w wieku dziecięcym. Po śmierci męża, w 1875 r. wyjechała z dwiema córkami do Rzymu. Tu poznała generała zmartwychwstańców, ks. Piotra Semenenkę. Pod jego wpływem postanowiła wraz z córką Jadwigą założyć żeńską gałąź tego zgromadzenia. 6 stycznia 1891 r. zmartwychwstanki zostały zatwierdzone jako zgromadzenie kontemplacyjno-czynne, którego zadaniem było nauczanie i chrześcijańskie wychowanie dziewcząt.
W 1891 r. Celina otworzyła w Kętach pierwszy dom zakonny na ziemiach polskich. W 1896 r. rozpoczęła pracę apostolską w Bułgarii, następnie w Częstochowie i Warszawie, a w 1900 r. w Stanach Zjednoczonych.
Zmarła w Krakowie 26 października 1913 r., pochowana została w grobowcu na cmentarzu w Kętach, obok – zmarłej 7 lat wcześniej – córki. W 1937 roku nastąpiła ekshumacja ich prochów, które zostały przeniesione do krypty pod kaplicą sióstr zmartwychwstanek. W 2001 roku odbyła się kolejna ekshumacja i prochy obu założycielek zgromadzenia spoczęły w sarkofagu w kościele parafialnym pw. św. św. Małgorzaty i Katarzyny.
Proces beatyfikacyjny matki Celiny rozpoczęto z inicjatywy papieża Piusa XII w Rzymie w 1944 r. Dekret o heroiczności cnót podpisał Jan Paweł II w 1982 r. W 2002 r. w Krakowie przeprowadzono proces dotyczący domniemanego uzdrowienia prawnuka matki Celiny. 10 kwietnia 2002 r. kard. Franciszek Macharski dokonał zamknięcia dochodzenia kanonicznego w tej sprawie i dokumentacja została przekazana Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.
16 grudnia 2006 r. Benedykt XVI podpisał dekret zatwierdzający uzdrowienie dokonane za przyczyną matki Celiny.
Beatyfikacja matki Celiny Borzęckiej odbyła się 27 października 2007 w bazylice św. Jana na Lateranie. Dokonał jej w imieniu papieża prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. José Saraiva Martins. W uroczystościach beatyfikacyjnych wzięli udział metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz, biskup bielsko-żywiecki Tadeusz Rakoczy, biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz oraz liczni pielgrzymi z Polski.
Zmartwychwstanki swoje posłannictwo pełnią przez modlitwę i prace apostolskie, m.in. wychowanie i nauczanie dzieci i młodzieży, katechizację, pracę parafialną, pracę w szpitalu, działalność charytatywną i misyjną.
