Wiosenne Zebranie Plenarne Konferencji Wwyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych odbyło się w Seminarium Duchownym w Częstochowie. Uczestniczyło w nim 140 przełożonych wyższych.
Zebranie rozpoczęło się 28 lutego 2022 r. Mszą św. o godz. 7.40 w kaplicy seminaryjnej, którą celebrował ks. dr Krzysztof Wons SDS, dyrektor Centrum Formacji Duchowej w Krakowie. Szczególną intencją tego dnia była modlitwa o pokój w związku z niedawną rosyjską inwazją na Ukrainę.
Dzień pierwszy miał charakter konferencyjny. Po przerwie śniadaniowej ks. K. Wons SDS podjął temat „Rozwój i zamieranie wspólnot zakonnych”, przedstawiając go w cyklu czterech zagadnień: 1. Pulsujące centrum życia zakonnego, 2. Parabola życia i zamierania, 3. Wizja charyzmatyczna i życie wspólne, 4. Program i administracja.
Wykłady trwały do godz. 16.00 i zakończyły się możliwością zadawania pytań. W sytuacji spadku powołań i topniejących personalnie zgromadzeń, także w Polsce, temat ten był przyjęty z dużym zainteresowaniem.
W drugim dniu Zebrania Mszę św. o godz. 7.40 celebrował rektor Seminarium ks. dr hab. Ryszard Selejdak. Przed południem odbyły się spotkania pre-synodalne przełożonych wyższych w 10 grupach dyskusyjnych. Wstęp do pracy w grupach zrobiła m. Beata Mazur USJK. Przełożonym zaproponowano następujące tematy:
- Synodalność w konkrecie życia. W świetle mojego doświadczenia – czy naprawdę idziemy razem? Czy wspólnie myślimy o sprawach Kościoła? Jeśli tak, to w jakich obszarach, wspólnotach, okolicznościach? Jakie grupy są lub wydają się być wykluczone z tego wspólnego myślenia, są na marginesie? Co zrobić, aby pragnienie i potrzeba tego idziemy razem poszerzało się w naszych wspólnotach, parafiach, diecezjach…? Co zrobić, aby się do tego w zaplanowany sposób formować? Czy umiemy się słuchać wzajemnie z otwartością umysłu, serca, bez uprzedzeń? Co nam w tym przeszkadza, ogranicza, zwłaszcza wobec tych, którzy mają inne poglądy, są w mniejszości, są wykluczeni? Jak to pokonywać w nas i formować innych do otwartości i gotowości na różnice w myśleniu, działaniu… Propozycja metod, narzędzi.
- Misja. W komunii Kościoła każdy wierzący jest odpowiedzialny za jego misję – głoszenie orędzia Chrystusowego ludziom wierzącym, poszukującym, dalekim od Kościoła. Co nam przeszkadza w bardziej dynamicznym wypełnianiu tej misji? Jakie obszary życia Kościoła i naszych społeczeństw wydają się być zaniedbane? Czy rzeczywiście jesteśmy gotowi iść na krańce, do sytuacji granicznych życia ludzkiego, gdzie nas nie ma, albo jest zbyt mało? Co nas powstrzymuje? Jak to pokonać? Co mogłoby, moim zdaniem, pomóc w lepszej formacji świadomości misyjnej na poziomie naszych wspólnot, parafii, diecezji, Kościoła powszechnego? Co mamy do zaproponowania w tej dziedzinie Sekretariatowi Synodu?
- Władza – uczestniczenie, współodpowiedzialność. Jeżeli Kościół powinien być wspólnotą uczestniczącą i współodpowiedzialną na każdym poziomie, jakie jest moje doświadczenie w tej dziedzinie? Czy sposób sprawowania władzy na poziomie zgromadzenia, parafii, diecezji etc. odpowiada tej zasadzie (uczestniczenie, współodpowiedzialność). Jakie w moim doświadczeniu są narzędzia tej współodpowiedzialności (np. praca zespołowa, konsultacja, wspólne rozeznanie)? Co skorygować? Jakie proponowałabym zmiany? Sprawa udziału kobiet, w tym kobiet konsekrowanych we wspólnotowym myśleniu i podejmowaniu decyzji w Kościele? Propozycje narzędzi i procedur. Formacja do przejrzystości i rozeznania.
- Inne sprawy, które chciałybyśmy omówić i propozycje do przekazania do Sekretariatu Synodu.
O godz. 13.30 miało miejsce wspólne spotkanie, zrelacjonowanie wyników dyskusji i krótkie podsumowanie. Zebrany materiał zostanie opracowany i przesłany do sekretariatu Synodu w Rzymie.
Na koniec Zebrania Plenarnego przewodnicząca s. Dolores Zok podjęła bardzo aktualny temat pomocy uchodźcom wojennym z Ukrainy. Od początku inwazji Rosji w dniu 24.02.2022 r., już dziesiątki tysięcy Ukraińców przekroczyło granice Polski, szukając schronienia przed wojną. Są to głównie kobiety i matki z dziećmi. W pomoc Ukrainie włączyły się aktywnie zgromadzenia zakonne. Na wielką skalę pierwszą pomoc niosą te zgromadzenia, które mają swoje domy w Przemyślu i w miejscowościach przygranicznych z Ukrainą. Każdego dnia siostry przyjmują tam setki uchodźców, aby mogli odpocząć, nabrać sił i wyruszyć w dalszą podróż. Niektóre siostry włączyły się także bezpośrednio w pomoc na granicy polsko-ukraińskiej. Przyjmowanie uchodźców do własnych domów na terenie Polski koordynuje Caritas Polska przez swoje oddziały diecezjalne.
Zebranie Plenarne zakończyło się o godz. 16.30 wspólną modlitwą w intencji pokoju na Ukrainie.
s. Krescencja Huk, sekretarka
