W dniu 24 września 2022 r. w wieku 52 lat, w znaczącym 33. roku życia zakonnego, odeszła do domu Ojca śp. Matka Agata Mirek od Matki Bożej Anielskiej.
Agata Mirek, w Zgromadzeniu Córek Maryi Niepokalanej s. Agata od Matki Bożej Anielskiej urodziła się 8 kwietnia 1970 r. w Olkuszu. Rodzice Ryszard i Janina z domu Tracz wychowali pięcioro dzieci, czterech synów i córkę – Agatę, która przyszła na świat w rodzinie Mirków jako druga z kolei. W uroczystość Królowej Polski 3 maja 1970 r. przyjęła chrzest, następnie w 1979 r. przystąpiła do I Komunii świętej, a w 1983 r. przyjęła sakrament bierzmowania w parafii Kosmolów. Przykład i postawa rodziców kształtowały jej relację do Boga i pomagały Go odkrywać, o czym pisała: „Pierwszy kontakt z Bogiem zawdzięczam rodzicom, zwłaszcza mamie, która od najmłodszych lat zabierała mnie do Kościoła; od 3-go roku życia uczęszczałam na katechizację dla dzieci. Swoją zaangażowaną postawą w życie Kościoła rodzice budowali mnie i pomagali lepiej poznawać Boga”. Już w jej młodzieńczych rozważaniach można dostrzec ogromne zrozumienie wagi sakramentów oraz umiłowanie Kościoła, jako wspólnoty osób i miejsca rozwoju i wzrastania człowieka do świętości: „Kościół jest społecznością do której należą wszyscy ochrzczeni. Pierwszą i podstawową drogą Kościoła jest człowiek. Ponieważ człowiek jest drogą Kościoła, drogą jego codziennego życia i doświadczania posłannictwa i trudu, Kościół musi być świadomy sytuacji, tzn. świadomy jego możliwości, zagrożeń, świadomy tego wszystkiego, co wydaje się być przeciwne temu, aby życie ludzkie stawało się coraz bardziej ludzkie. Wszystkie zmiany w społeczeństwie winny zachodzić w sposób ewolucji, a nie rewolucji, na drodze rozmów, wzajemnego zrozumienia, kompromisu”. Klimat rodzinnej miłości, wzajemnego szacunku i zrozumienia oraz serdeczna przyjaźń z rodzicami i rodzeństwem, kształtowały jej osobowość.
Zgromadzenie Córek Maryi Niepokalanej s. Agata poznała dzięki siostrom, które pochodziły z jej rodzinnej parafii. Rozeznając swoje powołanie przez posługę s. Stanisławy Szczepaniak, odpowiedziała na zaproszenie niepokalanek do udziału w rekolekcjach i dniach skupienia, które, jak sama pisze: „pomagały ożywić, umocnić i rozwijać kontakt z Bogiem” oraz „były czasem spotkania z Bogiem, czasem metanoi”.
Do Zgromadzenia wstąpiła 31 sierpnia 1989 r., po maturze. Pierwsze śluby zakonne złożyła 2 lutego 1992 r., a śluby wieczyste 26 sierpnia 1997 r. W kolejnych latach w Zgromadzeniu pełniła posługi: wychowawczyni postulatu, mistrzyni junioratu, przełożonej wspólnoty, sekretarki generalnej, radnej generalnej oraz dwukrotnie Przełożonej Generalnej Zgromadzenia.
Miłość do Kościoła i zamiłowanie do historii i nauki, które łączyła z wielką pasją, realizowała w sposób niesłychanie intensywny i z wielkim zaangażowaniem. Od swojej młodości poznawała historię Kościoła, najpierw jako studentka Instytutu Historii Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a następnie podejmując studia doktoranckie na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, zakończone uzyskaniem stopnia doktora nauk humanistycznych w zakresie historii. W dalszym rozwoju naukowym związała się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim Jana Pawła II, gdzie uzyskała habilitację, a z czasem została profesorem tejże uczelni i dyrektorem Ośrodka Geografii Historycznej Kościoła w Polsce. Przez nieustanne zgłębianie wiedzy, pracę naukową oraz 3 badania przyczyniała się do rozwoju nauki. Dzieliła się swoją wiedzą i doświadczeniem z siostrami z wielu zgromadzeń zakonnych w Polsce i na świecie, odkrywając i zapisując mało znane „karty historii w Kościele”.
Zaangażowanie naukowe na przestrzeni czasu niestrudzenie łączyła z posługami przede wszystkim w swojej rodzinie zakonnej sióstr niepokalanek, ale także służąc wiedzą i doświadczeniem w innych środowiskach, zarówno zakonnych jak i świeckich. Była przewodniczącą Biura Historycznego przy Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych w Polsce i Wiceprzewodniczącą tej Konferencji, członkinią Komisji Historii Kobiet przy Polskiej Akademii Nauk oraz Komisji Geografii Historycznej Polskiego Towarzystwa Historycznego. Jej pracę doceniali również czytelnicy i gremia instytucji promujących historię – była laureatką wielu nagród, m.in. w dwóch edycjach konkursu „Książka Historyczna Roku” im. Oskara Haleckiego oraz Stowarzyszenia Wydawców Katolickich w kategorii książka historyczna.
Od maja 2021 r. po raz drugi pełniła posługę Przełożonej Generalnej Zgromadzenia. Od kwietnia bieżącego roku m. Agata zmagała się z chorobą nowotworową, która stopniowo zmusiła ją do zwolnienia dotychczasowego tempa, niemniej jednak nie zmniejszyło to zaangażowania, pasji i pragnienia poszukiwania i wypełniania woli Bożej, także w tym trudnym i wypełnionym cierpieniem czasie.
Córki Maryi Niepokalanej, Nowe Miasto n/Pilicą
