W ubiegłą sobotę, 24 marca zakończyło się XV Zebranie Plenarne Europejskiej Unii Konferencji Przełożonych Wyższych, w którym uczestniczyły M. Leticja Niemczura, jako Przewodnicząca naszej Konferencji i M. Danuta Wróbel, radna ustępującej Rady Wykonawczej UCESMu. W czasie Zebrania została wybrana nowa Rada Wykonawcza, która będzie kierowała Unią w czasie następnych czterech lat. Do Rady weszli:
P. Giovanni PERAGINE, Albania – przewodniczący
S. Viviana BALLARIN, Italia -wiceprzewodnicząca
P. Mariano Sedano Sierra, Rosja -członek rady
S. Ivanka Mihaljevic, Bośnia i Hercegowina – członek rady
Uczestnicy Zebrania Plenarnego wystosowali do zakonników i zakonnic w Europie przesłanie, zatytułowane Głos przyszłości, którego tekst zamieszczamy:
Przesłanie
- My, uczestnicy XV Zebrania Plenarnego UCESM – Unii Europejskich Konferencji Przełożonych Wyższych, pochodzący z 27 krajów, spotkaliśmy się w Lourdes, we Francji, w dniach 19–24 marca 2012 roku. Podczas naszego zebrania rozważaliśmy temat: Zakonnice i zakonnicy w Europie. Życie jako powołanie. Akceptujemy i popieramy niniejsze przesłanie, które zostało zredagowane przez przedstawicieli młodych osób konsekrowanych, których zaprosiliśmy do udziału w naszym spotkaniu. W tych dniach poruszyły nas głęboko żywa obecność Maryi w Jej Sanktuarium w Lourdes i przykład życia świętej Bernadety. Odkryliśmy również inspirację dla naszego życia konsekrowanego w dzisiejszej Europie, płynącą z powołania proroka Jeremiasza.
- Pan skierował do mnie następujące słowo (Jr 1,4). Nasze życie jest głęboko zakorzenione w Słowie Boga, ponieważ to On jest fundamentem naszego powołania jako zakonnic i zakonników. My, uczniowie Jezusa Chrystusa, wciąż doświadczamy tego żywego Słowa przez osobistą relację z Nim. Jesteśmy przekonani, że Bóg wzywa nas do troski o to, by nasza miłość była żywa.
- Znałem cię… konsekrowałem cię… ustanowiłem cię prorokiem… (Jr 1,5). Tak jak kiedyś usłyszeliśmy to Boże wezwanie, tak słyszymy je dziś na nowo. Każde ludzkie życie jest powołaniem: jako zakonnice i zakonnicy odczytujemy w nim wezwanie do życia w braterskiej komunii i w solidarności z innymi.
- Nie mów „Jestem młodzieńcem”, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę (Jr 1,7). W obecnej złożonej rzeczywistości czasem czujemy się zniechęceni i niezdolni do mówienia o Bogu… Czasem ogarnia nas zwątpienie i pytamy, czy życie zakonne ma jeszcze sens dla młodych ludzi we współczesnej Europie. Jednocześnie w naszej kruchości, w naszym ubóstwie Bóg wzywa nas, tak jak proroka Jeremiasza: Pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę… W świecie doświadczanym cierpieniem nasze zgromadzenia i instytuty są powołane do tego, by być szczególnymi miejscami solidarności i zaufania, gdzie różne pokolenia braci i sióstr czują się współodpowiedzialne za czas obecny i za przyszłość.
- Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić (Jr 1,8). Jesteśmy świadomi, że istnieje kryzys wiary i powołań, ale nie tracimy ducha. Zmartwychwstały Pan jest z nami! Świadomość Jego miłosiernej miłości napełnia nas radością i odwagą. Mamy tak wiele darów, którymi możemy się podzielić z ludźmi w Europie. Wierzymy, że to właśnie dziś jest naszym „kairos” – czasem nadziei na miarę zawierzenia naszego życia Jezusowi.
- Daję ci dzisiaj władzę nad narodami… byś budował i sadził (Jr 1,10).Pochodzimy z wielu narodów, powołani do tego, by być świadkami obecności Pana. Sadzimy i budujemy; mamy udział w tworzeniu nowego świata. Współdzielimy misję Chrystusa, który obiecał, że uczyni wszystko nowe (por. Ap 21,5).
- Pan skierował do mnie następujące słowa: „Co widzisz?” (Jr 1,11.13). Widzimy rzeczywistość tego świata, potrzebującego Bożej miłości: ludzi, którym należy przywrócić godność; ludzi, których stopy trzeba obmyć; ludzi, których pragnienie należy ugasić. Czujemy, że Duch Święty działa w naszych sercach przez nadzieję i radość, których nam dzisiaj udziela. Widzimy nowe horyzonty, które zachęcają nas do kontynuowania pielgrzymki wiary ku nowej ewangelizacji, ramię w ramię z Bogiem i z wszystkimi ludźmi dobrej woli.
