Matka Cecylia – Zofia Serwońska urodziła się 22 lutego 1923 r. w Racławicach koło Biecza, w woj. małopolskim.
W swoich wspomnieniach napisała, że powołanie do służby Bożej zrodziło się w niej w czasie II wojny światowej. Początkowo wiązała jego realizację z Zakonem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Jaśle,
w którym miała krewną. W czasie wojny pracowała w tamtejszym klasztorze i poznała warunki i sposób życia sióstr. Jednak klasztor Sióstr Wizytek w Jaśle został zburzony przez Niemców. Bóg ocalił życie Zofii.
Do Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek Misjonarek wstąpiła 23 marca 1947 r. Do nowicjatu została przyjęta 15 sierpnia 1949 r. i otrzymała zakonne imię: Siostra Maria Cecylia.
Pierwszą profesję złożyła 28 sierpnia 1951 r. a wieczystą 28 sierpnia 1956 r.
W latach 1952-56 studiowała pedagogikę na KUL-u.
W 1956 r. otrzymała nominację na mistrzynię nowicjatu. Funkcję tę pełniła przez 18 lat.
W 1974 r. na kapitule generalnej została wybrana na urząd przełożonej generalnej i pełniła tę funkcję przez trzy kadencje (1974-1992), zyskując na stałe tytuł: Matki. W latach 1962-74 oraz 1992-98 pełniła funkcje asystentki generalnej.
Lata jej urzędowania to ważny czas dla Zgromadzenia i wiele dokonań zostało podjętych z jej inicjatywy i zaangażowania. Modlitwa liturgiczna została zreformowana przez przyjęcie czterotomowej Monastycznej Liturgii Godzin wydanej przez Benedyktynów Tynieckich w 1985 r. Nastąpiła reforma stroju zakonnego. Dokonano nowelizacji ustaw Zgromadzenia zgodnie ze wskazaniami Kościoła po Soborze Watykańskim II. Zgromadzenie podjęło pracę na terenach misyjnych, najpierw w 1976 r.
w libijskim szpitalu w El Beida – była to tzw. „misja milczenia”, następnie od 1977 r. na Ukrainie,
w 1985 r. rozpoczęto pracę typowo misyjną w Brazylii. Dekretem M. Cecylii w 1986 r. Dom generalny wraz z Nowicjatem został przeniesiony z Kwidzyna do Otwocka.
W starszym wieku M. Cecylia była przykładem realizowania benedyktyńskiego hasła ora et labora. Oprócz intensywnej modlitwy pozostała wzorem pracowitości, podejmując bardzo często pracę w kuchni oraz opiekując się z oddaniem biblioteką Domu generalnego. Jako mistrzyni nowicjatu
a potem przełożona generalna łączyła w sobie macierzyńską troskliwość o siostry z miłością wymagającą oraz z energią w działaniu dla dobra całego Zgromadzenia.
Pomimo przybywających lat i słabnących sił, kilkukrotnych pobytów w szpitalach, leczenia
i czasowego pozostawania w łóżku, M. Cecylia nie traciła wigoru, chęci do życia i zainteresowania otoczeniem, a zwłaszcza sprawami Zgromadzenia. Zasnęła w Panu 30 lipca 2018 r. Gdy siostry zastały ją rankiem martwą, wyglądała jakby chwytała za ręce Oblubieńca, mówiącego do niej: „Powstań, przyjaciółko ma […] i pójdź!” (Pnp 2, 10)
SS. Benedyktynki Misjonarki
