Umiłowanie Chrystusa i umiłowanie ludzkości przeżywane we wspólnocie
To końcowe przesłanie jest owocem refleksji i doświadczenia wspólnoty przeżywanej
w dniach 11–17 lutego 2008 r. przez przedstawicieli 38. konferencji Przełożonych Wyższych z 26 krajów europejskich.
Europa jest kompleksową rzeczywistością, ukształtowaną przez różne kultury, grupy etniczne i języki, przejawiającą się w różnych religiach i wyznaniach.
Europa jest kontynentem o dużych możliwościach i zaangażowaniu na rzecz solidarności. Jest ziemią wielorakiego ubóstwa i śmiałych projektów na rzecz jedności, zagrożonej przez nacjonalistyczne indywidualizmy.
Europa jest ziemią obiecaną, często niedostępną dla biednych, którzy pukają do jej bram szukając przestrzeni nadziei i sprawiedliwości.
My, osoby konsekrowane czujemy się synami i córkami Europy z jej często bolesną historią. Żyjemy tymi samymi napięciami, sprzecznościami i słabościami jak wszyscy inni. Równocześnie jesteśmy przedstawicielami ogromnej duchowej spuścizny i ideału braterstwa.
Wstępując w ślady tych naszych braci i sióstr, którzy na różnych etapach historii przyczynili się w istotny sposób do ukształtowania tożsamości kulturowej i do odkrycia ludzkich i chrześcijańskich wartości, pragniemy przyczynić się do tego, aby owe korzenie nie zostały zatracone.
Wierzymy, że życie wspólnotowe jest darem Ducha Świętego, któremu Bóg daje pierwszeństwo. Jest ono miejscem spotkania z Chrystusem, który nas jako pierwszy umiłował, wybrał i zjednoczył. Z Jego łaski odpowiadamy na Jego widzialną miłość z wiarygodnym, radosnym i zrozumiałym braterstwem.
Wierzymy, że życie wspólnotowe jest szkołą, w której uczymy się przechodzenia od „ja” do „my”, rozbudzając pasję do wspólnych spotkań i smak szczęścia płynącego z przebywania razem.
Wierzymy, że życie wspólnotowe jest szkołą relacji, w której więź z innymi bywa tworzona cierpliwie i wytrwale w oparciu o potencjał, trudności i słabości każdego z jego uczestników. Siła tej więzi tworzy wspólnotę, która wytrzymuje różnice i napięcia.
Wierzymy, że życie wspólnotowe jest szkołą pojednania i przebaczenia. Poszukując prawdy, mamy świadomość własnych zranień i granic, uznajemy zło w nas i poza nami. Demaskując niesprawiedliwość i zło, chcemy być znakiem przebaczenia i pokoju.
Wierzymy, że życie wspólnotowe jest szkołą gościnności, w której jest miejsce dla Boga i bliźniego. Dzięki temu jesteśmy zdolni usłyszeć krzyk wyłączonych, poniżonych imigrantów. Poruszeni pasją umiłowania ludzkości, pragniemy wykorzystać wszelkie środki i znaki dla przywrócenia ludziom ich godności.
Wierzymy, że naznaczone Ewangelią życie wspólnotowe zakłada misję głoszenia Królestwa Bożego. Aby ją wypełnić, należy szukać nowych dróg: skromna obecność pomiędzy ludźmi, rosnąca współpraca pomiędzy instytutami życia konsekrowanego a świeckimi i nowy język, będący językiem miłosierdzia i nadziei.
Ten wkład pragniemy wnieść w tworzenie Europy jako osoby konsekrowane i równocześnie jako jej obywatele.
