1. Jak wynika z pisemnych sprawozdań wiele wspólnot klauzurowych przygotowywało się do tego dnia przez rekolekcje, dni skupienia, nowenny a także post. W atmosferze ciszy, pochylając się nad tekstami „Vita Consecrata”, nauczaniem papieskim i przesłaniem swoich założycieli siostry starały się pogłębić charyzmat zakonu i odkryć na nowo swoje miejsce w Kościele.
2. Mniszki, pokonując ograniczoną murami przestrzeń, łączyły się duchowo z Ojcem świętym Janem Pawłem II, z biskupem diecezjalnym i osobami konsekrowanymi zgromadzonymi na Eucharystii w katedrze, dziękując wspólnie Bogu za dar życia konsekrowanego. Siostry zewnętrzne uczestniczące w tym zgromadzeniu reprezentowały swoje klauzurowe wspólnoty.
3. Specyfika powołania kontemplacyjnego skłaniała siostry do trwania w ciągu dnia na adoracji Jezusa-Hostii wystawionego w monstrancji. Swoją modlitwą obejmowały wszystkich powołanych, wypraszając dla nich nowe dary i błogosławieństwa.
4. We wszystkich przyklasztornych świątyniach i kaplicach sióstr klauzurowych odprawiona została jedna lub kilka Mszy św., w uroczystej oprawie liturgicznej, niekiedy z udziałem biskupa pomocniczego (Redemptorystki – Bielsko-Biała, Klaryski od Wiecznej Adoracji – Elbląg) lub arcypasterza jak Karmel w Szczecinie.
Podczas Eucharystii wszystkie mniszki odnowiły oficjalnie śluby zakonne.
5. Zgodnie z zaleceniem Ojca św. starano się, by świętowanie Dnia Życia Konsekrowanego stało się okazją do promowania tej formy życia i przyczyniało się do „pogłębiania szacunku dla niego ze strony całego Ludu Hożego” (Orędzie na I Dzień Życia Konsekrowanego). Dlatego we Mszach św. tego dnia uczestniczyli zaproszeni przez siostry wierni, niekiedy młodzież z wszystkich parafii miasta (np. u sióstr Klarysek od Wiecznej Adoracji w Słupsku), jak również siostry ze zgromadzeń apostolskich (Karmel Orłowo).
Dość często po Mszy św. miało miejsce spotkanie biskupa i wszystkich uczestniczących z siostrami klauzurowymi przy kracie. W radosnym nastroju następowała wymiana doświadczeń. Nie zabrakło również świadectw ze strony klauzury.
6. Niektóre wspólnoty zorganizowały w tym czasie rekolekcje dla dziewcząt, spotkania z młodzieżą i katechetami, by przekazać im nieco wiedzy o istocie życia poświęconego Bogu, a szczególnie życia kontemplacyjnego.
7. Nie brakowało w tym dniu radości. Okazją do jej wyrażenia były rekreacje, akademie itp. Dzień ten przyczynił się niewątpliwie do pogłębienia więzi między wszystkimi osobami konsekrowanymi a także między siostrami danej wspólnoty, szczególnie gdy łączył się z lokalnymi uroczystościami np. złoty jubileusz profesji (Karmel – Kraków), imieniny, ceremonia obłóczyn czy przyjęcie kandydatki.
8. Siostry klauzurowe zadbały o publikację odpowiednich artykułów w prasie, udzieliły wywiadów dla lokalnych radiostacji (np. radomskie „Ave”, „Fara” z Krosna, „Nasza Rodzina” z Wrocławia) a także dla Radia Watykańskiego.
Sprawozdania nadesłane przez przełożone poszczególnych domów wykazały duże zaangażowanie sióstr w przygotowania i przebieg uroczystości Dnia Życia Konsekrowanego. Wiele inicjatyw podjętych z tej okazji zasługuje na uwagę i zachętę do ich kontynuowania.
Powtarzające się motywy to:
* dziękczynienie Bogu za dar życia konsekrowanego,
* wdzięczność Ojcu świętemu za jego nauczanie na ten temat oraz za ustanowienie Dnia Osób Konsekrowanych,
* wzmożona modlitwa sióstr w intencji całego Kościoła oraz Kościołów lokalnych: ofiarowanie Mszy świętych, różańca, modlitw brewiarzowych, organizowanych w tym dniu nabożeństw itp.
S. M. Immaculata Żyduch
Przewodnicząca Konferencji PŻKK
