W roku sprawozdawczym 1999/2000 Komisja Dzieł Charytatywnych miała trzy spotkania poświęcone przygotowaniu do ogólnopolskiego spotkania sióstr prowadzących dzieła charytatywne w Polsce. Na spotkanie to zaproszono wszystkie siostry, które prowadzą dzieła charytatywne wchodzące w zakres działalności Komisji: Punkty „Caritas”, świetlice, domy samotnej matki, jadłodajnie, przytuliska i duszpasterstwo więzienne.
Przygotowane przez Komisję spotkanie miało miejsce w Częstochowie, w Domu Rekolekcyjnym Sióstr Szarytek, w dniach 9-10 marca 2000 roku. Poprzedzone było ono rok wcześniej przeprowadzanym kwestionariuszem na temat charakteru prowadzonego dzieła, sposobu jego funkcjonowania, doświadczeń osobistych z tego rodzaju pracy charytatywnej oraz ewentualnych problemów czy potrzeb.
W spotkaniu uczestniczyły 74 siostry:
14 pracujących w punktach „Caritas”
30 prowadzących świetlice
13 prowadzących domy samotnej matki
12 prowadzących jadłodajnie
1 prowadząca Przytulisko
3 pracujące w duszpasterstwie więziennym
Spotkanie rozpoczęto Mszą św., którą celebrował ks. bp Antoni Długosz.
W programie pierwszego dnia były sprawozdania z wyników przeprowadzonego kwestionariusza i świadectwa osobiste dotyczące pracy charytatywnej w zakresie prowadzonego dzieła. Sprawozdania i świadectwa opracowane i przedstawiane były przez poszczególne członkinie Komisji, jako że każda członkini Komisji prowadzi o innym charakterze dzieła. Sprawozdania były podsumowaniem wyników kwestionariuszy, natomiast treścią świadectwa osobistego było własne doświadczenia siostry prowadzącej dane dzieło.
Zarówno pierwsza, jak i druga część każdego przedłożenia była bardzo ciekawa. Świadectwa były bogate, szczere, uwzględniające najczęściej całą historię wejścia w tego rodzaju pracę, a następnie nie tylko to, co można określić jako piękne strony tej pracy, czy pewnego rodzaju osiągnięcia, ale i momenty, które były i są wyjątkowo trudne. Relatorki podkreślały, jak sobie radzą z napotykanymi trudnościami, jak je przeżywają w kontekście swego życia konsekrowanego itp. Wyczuwało się szczególnie pozytywny odbiór właśnie osobistych świadectw.
Drugi dzień spotkania poświęcony był pracy w grupach. Kryterium podziału na grupy był charakter prowadzonego dzieła. Ponieważ była tylko jedna siostra prowadząca przytulisko, dlatego pracowały siostry w pięciu, a nie w sześciu grupach.
Każda siostra z Komisji, przygotowała kilka pytań, na które starano się znaleźć odpowiedź podczas pracy w grupach.
Siostry dzieliły się więc własnymi doświadczeniami związanymi z przedłożonymi pytaniami a w drugiej części spotkania próbowały przedstawić własne propozycje dotyczące dalszej współpracy z Komisją.
W godzinach popołudniowych były relacje z pracy w grupach oraz podsumowanie i opracowanie postulatów współpracy z Komisją Dzieł Charytatywnych, jakie uczestniczki spotkania chciały przedstawiły.
Przedłożone postulaty można streścić następująco:
1. Przynajmniej raz w roku organizować spotkania dla sióstr prowadzących tego rodzaju dzieła.
2. W programie tych spotkań widzą siostry potrzebę:
* prelekcji psychologa zaznajamiającego z psychiką tych ludzi, by ich łatwiej zrozumieć,
* właściwiej oddziaływać,
* prelekcji z zakresu resocjalizacji dzieci i ludzi z patologią społeczną,
* pomocy prawnika w ustawieniu pewnych spraw,
* dzielenia się problemami i doświadczeniami,
* dzielenia się literaturą psychologiczną.
3. Adresy podobnych dzieł charytatywnych prowadzonych przez siostry.
4. Współpraca z kapłanem rozumiejącym dane problemy.
5. Pismo ( biuletyn informacyjny, programy opiekuńczo-wychowawcze.
6. Prelekcje na temat „gangów” dziecięcych i młodzieżowych.
7. Zrozumienie ze strony wspólnot ( ważne zaplecze modlitewne.
8. Otwieranie podobnych dzieł przy wspólnotach, nawet obejmujących niewiele osób.
9. Apel o wydelegowanie większej liczby sióstr do duszpasterstwa więziennego.
Poza wymienionymi postulatami siostry podawały szereg bardzo poważnych problemów związanych ze swoją pracą charytatywną. Przy podsumowaniu wyrażały wdzięczność za zorganizowanie tego typu spotkania, a w sposób szczególny za odwagę przygotowania tak bogatych świadectw.
