(Biuletyn KWPŻZZ, nr 9, maj 1999)
Prace Komisji Powołaniowej na przełomie minionych trzech lat 1996-1999 można ująć w następujące punkty:
- Spotkania robocze członkiń Komisji.
- Ustalenie projektu Statutu Komisji.
- Organizacja dni skupienia dla referentek powołaniowych.
- Zaangażowanie i wkład Komisji w europejski Kongres Powołań kapłańskich i do życia konsekrowanego.
- Organizacja dyżurów w ośrodkach powołaniowych.
- Organizacja czuwań modlitewnych na rzecz powołań.
- Współpraca z Krajową Radą Duszpasterstwa Powołań.
Ad. 1.
Spotkań roboczych Komisji Powołaniowej odbyło się 10, nie zawsze w pełnym składzie wszystkich członkiń ze Zgromadzeń czynnych. Członkinie ze Zgromadzeń klauzurowych i członkinie chore nie uczestniczą w spotkaniach, wspierają natomiast dzieło powołań wkładem modlitwy i cierpienia. Każde spotkanie obejmuje wspólną modlitwę w intencji powołań i przeprowadzenie konkretnego zadania z zakresu duszpasterstwa powołaniowego wcześniej zaprogramowanego.
Ad. 2.
W ostatnim roku Komisja ostatecznie ustaliła projekt statutu, który został przedłożony Konsulcie KWPŻZZ. Określa on : strukturę, cel, zadania i metody pracy Komisji.
Ad. 3.
Komisja od kilku lat systematycznie organizuje dwie serie dni skupienia dla sióstr referentek powołaniowych. W okresie sprawozdawczym 1996-1999 miały one miejsce w domu rekolekcyjnym księży jezuitów w Czechowicach-Dziedzicach. Ich tematyka była następująca:
w 1996 r. – „Razem w służbie Bożemu powołaniu”
w 1997 r. – „Dla mnie żyć – to Chrystus”
w 1998 r. – „Duszpasterstwo powołań w nurcie nowej ewangelizacji”
w 1999 r. – „Tak Ojciec nas umiłował… Abyście życie mieli”.
W każdym spotkaniu uczestniczyło 55-60 osób. Program skupień uwzględnia profil formacji osobistej referentek w dziedzinie przeżywania własnego powołania, dzielenia się metodami pracy i materiałami wykorzystywanymi w spotkaniach z młodzieżą. Jest to możliwe, gdyż na miejscu księża jezuici umożliwiają powielanie tych materiałów. Program spotkania przewiduje zawsze ocenę sytuacji powołaniowej w Polsce oraz poznanie środowiska młodzieżowego.
Ad. 4.
W Kongresie europejskim poświęconym problemowi powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego brała udział, jako reprezentantka polskich zakonów, członkini Komisji s. Maria Alodia Witas, która następnie przekazywała i dzieliła się treściami z Kongresu na skupieniach dla referentek powołaniowych, przekazując także wstępnie treści dokumentu kongresowego: „Nowe powołania dla nowej Europy”.
Ad. 5.
Komisja koordynowała pracę Jasnogórskiego Ośrodka Powołań i Ośrodka powołaniowego w Niepokalanowie, a także wykazuje zainteresowanie i chęć współpracy z innymi ośrodkami powołaniowymi istniejącymi przy sanktuariach lub diecezjach.
Ad. 6.
W czasie europejskiego Kongresu Powołaniowego w dniach 5-10.V.97 Komisja zorganizowała dyżury modlitwy wśród wspólnot zakonnych żeńskich. Poza tym kilkakrotnie inspirowano czuwania modlitewne i post w intencji powołań wśród różnych grup osób konsekrowanych i wspólnot modlitewnych w parafiach. Same członkinie Komisji o godz. 1500 codziennie jednoczą się na modlitwie o powołania, zanosząc prośby do Pana żniwa.
Ad. 7.
Komisja Powołaniowa poprzez swoją opiekunkę z ramienia Konsulty KWPŻZZ i jedną ze swoich członkiń uczestniczy w pracach Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań Kościoła w Polsce. Wkład Komisji jest tutaj widoczny zwłaszcza przez:
- uczestnictwo w spotkaniach Komisji,
- współudział w organizacji wiosennych i jesiennych zjazdów referentek i referentów powołaniowych diecezjalnych i zakonnych,
- przygotowywanie materiałów liturgiczno-formacyjnych na coroczny Tydzień modlitw o powołania.
W kwietniu 1998 roku wraz z innymi członkami Krajowej Rady Duszpasterstwa Powołań s. Eligia Nycz i s. Alodia Witas uczestniczyły w audycji na temat powołań w Radiu Maryja.
Spostrzeżenia na przyszłość:
Trzeba złożyć podziękowanie Matkom Prowincjalnym za delegowanie sióstr do pracy w tej Komisji i zaznaczyć, że warto kontynuować współpracę zakonną na polu formacji referentek powołaniowych i budować świadomość wspólnego pochylania się nad wielkim darem Bożym, jakim jest powołanie do życia konsekrowanego.
Dobrze, że członkinie Komisji są osobami faktycznie pracującymi dla powołań. Warto chyba stworzyć im możliwość uczestniczenia w spotkaniach i w podejmowanych przez Komisję różnych działaniach. Patrząc na pole pracy duszpasterskiej na dziś i biorąc pod uwagę przyszłość musimy sobie zdawać sprawę, że tworzenie kultury powołaniowej wymaga:
- nowego języka informacji o powołaniach,
- troski o poziom moralny i religijny rodziny, szkoły i innych środowisk wychowawczych,
- pogłębianie formacji formatorów powołaniowych,
- więcej integracji w tej dziedzinie apostolstwa w całym Kościele.
Nic jednak nie zastąpi wielkiego ruchu modlitwy o powołania oraz świadectwa życia osób i całych wspólnot życia konsekrowanego, wyrzeczenia i ofiary.
