KOMISJA DZIEŁ CHARYTATYWNYCH
Cel i zadania Komisji Dzieł Charytatywnych
Celem Komisji jest:
* pomaganie zgromadzeniom zakonnym w prowadzeniu różnych dzieł charytatywnych, zgodnie z własnym charyzmatem, potrzebami Kościoła i w odpowiedzi na znaki czasu
* pomaganie w formowaniu właściwych postaw u sióstr prowadzących dzieła charytatywne
* pomaganie w oddziaływaniu duszpasterskim w ośrodkach dzieł charytatywnych prowadzonych przez siostry.
Skład Komisji
W okresie sprawozdawczym z Komisji zostały odwołane przez swoich Przełożonych: s. Katarzyna Biarda, szarytka, s. Jadwiga Supera, szarytka, s.Konrada Koziarska, albertynka, s. Rufina Drzażdzyk, pasterka.
Obecnie członkinie Komisji reprezentują następujące dzieła charytatywne:
1. s. Elżbieta Książek, urszulanka SJK – przewodnicząca Komisji – świetlice dla dzieci ubogich i z rodzin patologicznych
2. s. Angelika Spychalska, felicjanka – wiceprzewodnicząca – jadłodajnie i świetlice
3. s. Agnieszka Szerewicz, szarytka – sekretarka pielęgniarki środowiskowe
4. s. Mirosława Karpińska, albertynka przytulisko
5. s. Krystyna Czerwińska, sługa Jezusa – pomoc dziewczętom bezrobotnym
6. s. Anetta Krawczyk, pasjonistka – Caritas
7. s. Patrycja Pakuła, ze zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia – świetlice
8. s. Sylwia Falandysz, nazaretanka (w 2005 r. dołączyła do Komisji) – Dom Matki i Dziecka.
Opiekunką Komisji z ramienia Konsulty była od początku jej utworzenia tj. od roku 1997 s.M.Angelika Spychalska, ówczesna przełożona prowincjalna sióstr felicjanek prowincji warszawskiej. Od roku 2001 obowiązki opiekunki przejęła s.M.Elwira Nieradka, przełożona prowincjalna sióstr felicjanek prowincji przemyskiej.
Działalność Komisji
W minionym okresie 2002-2005 w Komisji odbyło się dziesięć spotkań roboczych, na których programowano i weryfikowano zasadnicze zadania oraz omawiano i dzielono się nowymi inicjatywami w dziedzinie pracy charytatywnej. Członkinie Komisji przygotowywały i przeprowadziły dwa ogólnopolskie spotkania dla sióstr prowadzących dzieła charytatywne.
1. W dniach 22-25 października 2003 r. Temat wiodący: „Chrystus źródłem koniecznej postawy optymizmu i wspaniałomyślności w służbie najbiedniejszym”.
. Współpraca prowadzących dzieła charytatywne z władzami samorządowymi i innymi
. Jak pomagać w świetle Ewangelii – Chrystus mocą osoby pomagającej
. Oczekiwania Kościoła wobec osób konsekrowanych prowadzących dzieła charytatywne
. Prezentacja świetlicy „Promyk” z Ciechocinka i spotkanie z prowadzącymi świetlicę
2. W dniach 19-22 października 2004 r. Temat wiodący: „Wierność osób konsekrowanych prowadzących dzieła charytatywne w głoszeniu Chrystusa wśród najbardziej potrzebujących”.
. Dar proroctwa w życiu osób konsekrowanych według nauczania Jana Pawła II
. Problemy związane z narkomanią i wychodzeniem z niej
. Problem prostytucji
. Zagrożenia eutanazji
. Magia i okultyzm
. Praca charytatywna osób konsekrowanych w odbiorze i oczekiwaniu osób świeckich
. Chrystus mocą w pracy charytatywnej
. Wierność w głoszeniu Chrystusa przez osoby konsekrowane prowadzące dzieła charytatywne i oczekiwania Kościoła
Spotkania miały miejsce w Częstochowie, w Domu Rekolekcyjnym Sióstr Szarytek, w których uczestniczyło ok. 80 sióstr z 28 zgromadzeń zakonnych, pracujących w punktach „Caritas”, w świetlicach, jadłodajniach, w domach samotnej matki, przytuliskach, w duszpasterstwie więziennym, jako opiekunki środowiskowe, opiekunki parafialne czy pełniące inne dzieła charytatywne.
Po każdym spotkaniu uczestniczki wypełniały ankiety. Sugestie zawarte w ankiecie Komisja omawiała i uwzględniała w programach następnego spotkania.
W wypowiedziach ankietowych siostry podkreślały, iż tematyka była bogata i podana w sposób wyczerpujący, że prelegenci byli ludźmi posiadającymi bogate doświadczenia z dziedziny, o jakiej mówili, że to nie były tylko teoretyczne wykłady.
Podobnie siostry bardzo sobie ceniły i były wdzięczne za pracę w grupach, w których mogły podzielić się własnymi doświadczeniami. Siostry prowadzące dzieła charytatywne czują dużą potrzebę takich spotkań, które byłyby okazją do wzajemnego dzielenia się i ubogacania, z czego wynika, że takie spotkania są potrzebne, siostry korzystają z nich i widzą potrzebę dalszej pracy. Siostry podały też propozycje tematów do dalszych spotkań, które wiążą się z problemami dysfunkcyjnej czy nawet patologicznej rodziny: pomoc w wychowaniu do dojrzałego ojcostwa; wielodzietność, samotne macierzyństwo, a zagrożenia współczesnej polityki; problem alkoholizmu w rodzinie – terapia i wyzwalanie się z niego; spotkanie z terapeutami; bezdomność i problemy bezrobocia – sposoby przyjścia z pomocą; komunikacja – dziecko, młodzież, starsi ludzie – podstawowe potrzeby, uczucia itp.; pomoc osobom w okresie żałoby; symbole, znaki, amulety, niebezpieczna muzyka; problem samotnych matek – praca z nimi; internet i młode pokolenie – zagrożenia i niebezpieczeństwa
Członkinie Komisji mają głębokie przekonanie, że współpraca pomiędzy siostrami prowadzącymi podobne dzieła charytatywne, względnie dzieła bliskie sobie od strony troski o dobro dziecka w rodzinie, czy innych osób potrzebujących, jest potrzebna a nawet konieczna. Krajobraz ubóstwa można poszerzać bez końca, jeśli do starych jego form dodamy nowe, dotykające często także środowiska i grupy materialnie zasobne, którym jednak zagraża rozpacz płynąca z poczucia bezsensu życia, niebezpieczeństwo narkomanii, opuszczenie w starości i chorobie, degradacja lub dyskryminacja społeczna. Nie możemy pozostać obojętnymi wobec wielkich i niepokojących problemów, dręczących całą ludzkość. Ewangelia nieustannie staje się rzeczywistością działającą dzięki miłosierdziu, które jest chwałą Kościoła i znakiem jego wierności Chrystusowi. Dowodzi tego cała historia życia konsekrowanego potwierdzona wspaniałymi, często genialnymi przykładami. Ojciec Święty Jan Paweł II w swoim świadectwie miłości do chorych zachęca wszystkie osoby konsekrowane, aby idąc śladami Boskiego Samarytanina, lekarza ciał i dusz, w pełni realizowały swój zakonny charyzmat.
Przed Komisją stoi zadanie kontynuowania podobnych spotkań dla sióstr prowadzących dzieła charytatywne. Niech świat powierzony przez Boga rękom słabego człowieka staje się coraz bardziej ludzki i sprawiedliwy i będzie znakiem świata przyszłego. Pozostańmy wierne swojej misji w Kościele i w świecie.
opiekunka Komisji
