(Biuletyn KWPŻZZ, nr 9, maj 1999)
* Świetlice dla ubogich dzieci i młodzieży
* Jadłodajnie dla biednych
* Punkty zatrzymania się dla bezdomnych – noclegownie, przytuliska itp.
* Domy samotnej matki
* Więzienia
* Hospicja
* Wszelkie prace charytatywne, w które włącza się Caritas Polska.
Tylko cztery z wymienionych dzieł charytatywnych są reprezentowane przez członkinie Komisji. Wciąż więc istnieje paląca potrzeba powiększenia zespołu personalnego Komisji. Nie mamy żadnej przedstawicielki sióstr prowadzących jadłodajnie dla biednych, domy samotnej matki i hospicja. Do tej pory, mimo przedstawianej prośby, nie było zgłoszeń. Mamy jednak nadzieję, że takie zgłoszenia będą.
Członkinie Komisji reprezentują następujące dzieła charytatywne:
* noclegownię dla bezdomnych – s. Mirosława Korpińska, albertynka
* Pracę duszpasterską w więzieniu – s. M. Emmanuela Staniek, służebniczka śląska
* Działalność Caritas Polska – s. Katarzyna Biarda, szarytka
* Świetlicę dla dzieci ubogich oraz z rodzin patologicznych – s. Elżbieta Książek, urszulanka SJK
* Pracę duszpasterską w zakładzie karnym – s. M. Emmanuela Staniek, służebniczka śląska.
2. Zakres wykonanych dotychczas prac komisji
W okresie funkcjonowania Komisja miała kilka spotkań. Pierwszym zadaniem, jakie postawiła sobie do wykonania było nawiązanie kontaktu z siostrami prowadzącymi wymienione wyżej dzieła. Posłużył do tego opracowany kwestionariusz skierowany do Zgromadzeń zakonnych prowadzących dzieła charytatywne.
* 28 sióstr prowadzących świetlice dla dzieci ubogich i pochodzących z rodzin patologicznych;
* 18 sióstr prowadzących jadłodajnie dla ubogich;
* 10 domów samotnej matki;
* 1 przytuliska dla bezdomnych;
* 7 sióstr pracujących w duszpasterstwie więziennym;
* 5 praca charytatywna w Caritas Polska.Wypowiedzi kwestionariuszowe są już opracowane przez członkinie Komisji. Są bardzo ciekawe. Zawierają wiele praktycznych i interesujących uwag, refleksji, spostrzeżeń i jednocześnie pytań.
1. Sprawozdanie z podsumowania wypowiedzi kwestionariuszy dotyczących wymienionych dzieł charytatywnych.
2. Własne świadectwa pojedynczych sióstr prowadzących wymienione dzieła charytatywne.
3. Praca w grupach (podział na grupy według charakteru prowadzonego dzieła). W czasie tej pracy miałoby miejsce:
* dzielenie się własnymi doświadczeniami,
* próba odpowiedzi na postawione pytania, problemy,
* propozycje dalszej współpracy w Komisji oraz pomiędzy siostrami odpowiedzialnymi za dzieła.
Spotkanie winno się zakończyć przyjęciem wysuniętych postulatów związanych z dalszą współpracą z Komisją Dzieł Charytatywnych.Członkinie Komisji mają wewnętrzne, głębokie przekonanie, że współpraca między siostrami prowadzącymi podobne dzieła charytatywne, względnie bliskie sobie od strony troski np. o dobro dziecka w rodzinie, jest bardzo potrzebna, a nawet wręcz konieczna. Żywym świadectwem takiej potrzeby są właśnie wypowiedzi kwestionariuszowe, prośby o to, by bywały takie spotkania. To, co siostry podkreślały jako brak, to właśnie brak kontaktu, brak możliwości wzajemnego ubogacenia się. Przy okazji ponawiamy więc serdeczną prośbę o wytypowanie nowych członkiń do Komisji. Siostry, które pracują w tego rodzaju apostolatach, podejmują tę pracę z wielkim zapałem i entuzjazmem, ale napotykają na różnego rodzaju trudności i dlatego współpraca, dzielenie się doświadczeniem i osiągnięciami, wydają się ogromnie ważne i potrzebne.